Verlies voor JO10-1

Het was even zoeken op het terrein van FC Tilburg, maar gelukkig had de wedstrijdorganisatie een plattegrondje meegegeven, zodat na tien minuten lopen de kleedkamer in een portocabin tussen de velden gevonden was. Een voor de JO10-1 nieuwe tegenstander diende in deze hoofdklassewedstrijd bestreden te worden, een mooie test of de na de bekerwinst van vorige week ingezette lijn voortgezet kon worden. Helaas moest dat zonder de 's-nachts voor de wedstrijd ziek geworden Marwan Grootbluemink. 

LRC startte met goalie Mehmet Comak, rechterverdediger Stijn Ververs, Jemmy Vermeulen achterin op links, Mauro van der Wal op het middenveld en Willem Mandemakers rechts voorin, met links naast zich Jamie den Dunnen. De met een knie- en enkelblessure kampende Bart Zwarts was wel mee, maar beperkt inzetbaar. Hij begon daarom als wissel. 
In het begin waren de ploegen aardig aan elkaar gewaagd. Beide ploegen speelden redelijk verzorgd voetbal, maar wisten de eerste tien minuten nog niet echt een vuist te maken. FC Tilburg was de eerste ploeg die dat uiteindelijk wel deed. Een aanvaller van de thuisploeg schoot hard op doel en raakte daarbij Mehmet vol in de buikstreek. Deze viel neer, bleef liggen en kon dus ook niets doen aan de in de rebound ingeschoten bal: 1-0. Na deze wat ongelukkige situatie gaf LRC meer en meer ruimte aan de tegenstander. Passjes waren vaak onzuiver, ruimtes werden onbenut gelaten en de tegenstander kon steeds vaker doorbreken. Met name de opkomende backs, die over een goed schot beschikten, maakten het LRC lastig. Dat leidde ook tot de 2-0, maar dat was intussen al halfweg het tweede kwart. In de tussentijd was Bart er al ingekomen voor Mauro, waardoor Jamie naar het middenveld was verhuisd en Bart linksvoor speelde. Maar wie ook waar stond: het ontbrak aan finesse. 
Dat was kort voor rust niet het geval toen Willem snel een bal innam, zijn tegenstander voorbij dribbelde en van afstand keurig in de verre hoek van het doel schoot: 2-1. Helaas kon LRC niet lang van deze aansluitingstreffer genieten, want binnen een minuut kon FC Tilburg profiteren van een fout achterin en de bal intikken: 3-1. Kort daarop had LRC de kans om terug te komen, toen Willem twee spelers uitspeelde en de bal vlak voor het doel voor de voeten van Jamie legde. Jamie, die gewend is zijn doelpunten van grotere afstand te maken, schoot de bal echter over. Zo bleef de marge van twee doelpunten bij rust in stand. 

Na de ranja, waar LRC goed de tijd voor had genomen, was duidelijk dat Bart eigenlijk niet meer mee kon doen. Dat betekende zonder wissels verder spelen. De coaches Rutger Ververs en Richard van der Wal pasten echter nog wel een tactische wissel toe: Jemmy werd op het middenveld geplaatst, om fysiek weerstand te bieden aan de sterke middenvelder van FC Tilburg. Mauro werd zo aanvaller en Jamie kwam linksachter te spelen. Dit werkte ook wel, maar onvoldoende om goed in het eigen spel te komen. Daarvoor was LRC veel te onnauwkeurig, maar op het oog ook te weinig gefocust op winst. Regelmatig werden de wit-paarsen overlopen, wat ook leidde tot de 4-1. Drie minuten later wist Jemmy daar wat tegenover te zetten, met een toonbeeld van felheid dat bij anderen ontbrak. Hij zette (stevig zijn lichaam gebruikend) zijn directe tegenstander opzij en wist zo voor de keeper te komen, waarna hij beheerst afrondde: 4-2. Even leek het er op dat LRC toch nog terug in de wedstrijd kon komen. In het laatste kwart werd die hoop echter binnen één minuut de grond ingeboord.  De tegenstander had met snelle en behendige spitsen, een sterke middenvelder en de eerder genoemde sterke backs in deze fase volledig overwicht. Dit leidde tot de 5-1 en de 6-1. Bij LRC gingen de koppies neer en af en toe leek het wel of de focus op de benen van de tegenstander en niet op de bal lag. Intussen was Bart, die toch nog binnen de lijnen was gekomen, weer en definitief gewisseld en eindigde Mauro de wedstrijd in de spits. Hij zette nog aan om wat terug te doen en wist tot twee keer in scoringspositie te komen, maar telkens was zijn inzet te zacht. De derde keer wist hij medespits Willem te vinden, die met een schot toch nog iets van de eer kon redden: 6-3 en daarmee de eindstand op het bord zette. 

Al met al een teleurstellende wedstrijd voor LRC, dat momenteel echt het niveau van de eerste seizoenshelft niet haalt. We zullen echter afsluiten met wat lichtpuntjes:
de zon scheen heerlijk tijdens de westrijd;
Marwan is er volgende week vast weer bij;
gelukkig hadden we Mehmet nog, anders was de stand nog veel erger geweest;
Jamie en Jemmy zijn op alle posties inzetbaar;
januari en februari zijn voorbij, dus Willem scoort weer;
voetbal is ook niet alles;
de jongens hadden na afloop een heerlijk teamuitje in JumpXL;
volgende week weer een kans!