Offday voor LRC

Na een goede voorbereiding startte vandaag weer een nieuwe competitiehelft. De JO10-1, uitkomend in de hoofdklasse, is voornamelijk ingedeeld met (voor LRC) veel onbekende ploegen uit Brabant. Tegen de eerste tegenstander, WSC uit Waalwijk, was ook niet eerder gespeeld. Een korte blik op hun website leerde echter dat zij de eerste seizoenshelft met alleen gewonnen wedstrijden kampioen in de hoofdklasse waren geworden; een geduchte tegenstander dus. 

LRC ging goed uit de startblokken. Met Mehmet Comak op doel, Jamie den Dunnen op links en Stijn Ververs op rechts stond er een stevig blok, dat in het begin met regelmaat de voorhoede wist te bereiken. De jongens speelden geconcentreerd, passten goed en konden al snel enkele grote kansen aantekenen. De eerste was voor Bart Zwarts, die op links, met Willem Mandemakers op rechts, het aanvalsduo vormde. Na een goede opbouw van middenvelder Mauro van der Wal, die Willem aanspeelde, kreeg deze de bal bij Bart. Helaas ging diens schot wel langs de keeper, maar via de twee palen weer terug in het veld. Kort daarna was het Willem, die nadat Bart de bal verlengde, op doel kon schieten. Waar hij anders echter zo vaak trefzeker is, ging deze net voorlangs. Intussen was Bart bij zijn actie tegen zijn flink grotere tegenstander gebotst en lag huilend op het gras. Hij kon niet direct verder, waardoor Jemmy Vermeulen op zijn positie binnen de lijnen kwam. 
Intussen was wel duidelijk geworden dat WSC inderdaad een sterke ploeg is. Met een zelfde soort speelwijze als LRC, maar regelmatig net wat scherper en feller uitgevoerd, boden zij meer en meer tegenwicht. Dankzij sterk verdedigingswerk van Stijn en met name Jamie, kwam LRC achterin het eerste kwart echter nauwelijks in de problemen. Aan de andere kant deelde ook Jemmy in het onvermogen om van een kans een doelpunt te maken; ze wilden er vandaag gewoon niet in. En volgens een oude voetbalwet valt hij dan wel aan de andere kant. De manier waarop dat gebeurde was echter uiterst ongelukkig. Een eenvoudig rollertje werd door Mehmet over het hoofd gezien: 0-1. LRC streed echter moedig verder en werd korte tijd later ook beloond. Na een weer door de keeper geblokkeerd schot van Willem haalde de in het midden mee opgekomen Mauro goed uit richting hoek: 1-1.  Op dat moment leek er nog geen vuiltje aan de lucht, maar later bleek dat met de 1-1 het laatste wapenfeit van LRC geleverd was. Daarna voetbalde er een ander LRC. Wellicht waren de jongens ontmoedigd door de gemiste kansen, onder de indruk van het vloeiende combinatiespel van de vaardige en fysiek sterke tegenstanders, of hun voortdurende positiewisselingen, maar hoe dan ook zagen coaches Rutger Ververs en Richard van der Wal weinig terug van waar het team normaal zo goed in is: passes kwamen niet meer aan, tegenstanders werden niet meer kortgehouden, aanvallers verdedigden onvoldoende mee en loopacties waren zonder gedachte. Ook de binnen de lijnen gekomen Marwan Grootbluemink kon daar geen verandering in brengen. Meer en meer moest Mehmet aan het werk. Dit lukte af en toe met mooie acties, maar hij kon niet voorkomen dat WSC nog voor rust drie keer kon toeslaan: 1-4.

De coaches bleven lang met de jongens in de kleedkamer; ze hadden ongetwijfeld veel te bespreken. Dit leidde er toe dat er in het derde kwart weinig werd weggegeven.  Dat was dan ook gelijk het enige positieve van de tweede helft. Want opbouwend en aanvallend werd daar erg weinig tegenovergezet. En op de momenten dat Bart of Jemmy in scoringspositie kwamen, toonden ook zij niet de doeltreffendheid die we van eerdere wedstrijden van hen wel kenden. Aan de andere kant wist WSC nog wel te scoren. Met een prachtige boogbal, uit de draai geschoten, wist een speler Mehmet te passeren: 1-5. Het dichtst bij een goal voor paars-wit was Willem, die met een mooie uithaal hard de lat raakte. Helaas stuiterde de bal net voor de doellijn en bleef LRC in de tweede helft dus doelpuntloos. Wat de coaches ook riepen en hoe zij ook wisselden, er was geen verandering in te brengen. En dus moest er moedeloos worden toegezien dat WSC nogmaals en definitief kon juichen: 1-6.

Een teleurstellend begin dus van de competitie, maar tegelijk ook de gedachte dat het anders had kunnen lopen als de kansen in de eerste tien minuten wel verzilverd waren. Én credits voor WSC, dat zich liet kennen als een sterke ploeg. Voor LRC dus genoeg leerpunten en de wetenschap dat de bal rond is en volgende week weer nieuwe kansen wachten!