JO10-1 voetbalt zich naar gedeelde tweede plaats in hoofdklasse!

De voetballers van de JO10-1 sloten vandaag het eerste deel van dit seizoen af met een boeiende wedstrijd tegen RBC. De omstandigheden waren optimaal om er een mooie voetbalmorgen van te maken. Een compleet team, een prachtig verlicht veld, een professioneel scorebord en een aansprekende tegenstander. Waar aan het begin van het seizoen gedacht werd om maar eens hoofdklasse te proberen, werd er nu, negen competitiewedstrijden verder, zelfs om een podiumplek gespeeld! Bij gelijkspel of winst zou RBC er 'onder' gehouden kunnen worden en kon LRC de derde plek vasthouden en zelfs nog omhoogkijken. 
Hoewel dat laatste best een beetje meespeelde, ging het er verder natuurlijk vooral om een lekker potje te voetballen: precies wat de KNVB ook beoogt. En dat lukte bijzonder goed. Beide teams lieten een boeiende, soms pittige, maar vrijwel altijd faire, wedstrijd zien.

LRC begon met vaste waarde Mehmet Comak op doel, Stijn Ververs rechts achterin, Jemmy Vermeulen links achterin, op het middenveld Mauro van der Wal en voorin Jamie den Dunnen op links en Willem Mandemakers op rechts. Er ontspon zich een mooi voetbalgevecht, waarbij beide teams lang aan elkaar gewaagd waren. Vanuit een goede organisatie, met verzorgd positiespel, kwam het aan beide kanten wel tot kansen, maar twee sterke keepende doelmannen voorkwamen dat één van beide teams verschil kon maken. Aan LRC-kant viel in deze fase vooral Jamie op, die voorin goed speelde en een aantal keer gevaarlijk werd. Hij was ook het dichtste bij de openingstreffer, maar zag de bal na een mooi schot op de paal afketsen. Net voor de time-out was het aan de andere kant wel raak. Een schot van RBC was Mehmet te machtig: 0-1. 
Na de korte onderbreking verschoof Jamie van linksvoor naar rechtsachter, om voorin plaats te maken voor Bart Zwarts en Sijn wat rust te gunnen.  Ook rechtsachter maakte Jamie indruk. Hij gaf zijn man weinig ruimte en wist het spel vaak naar voren te verleggen. Ook Marwan Grootbluemink kwam weer binnen de lijnen om zijn vertrouwde positie linksachter in te nemen. Maar wie ook waar stond; er stond, ondanks de achterstand, een team dat gedegen en geconcentreerd speelde en alles voetballend op wilde lossen. Mehmet bediende Marwan of Jamie om van achteruit op te bouwen en direct of indirect via Mauro en later Jemmy op het middenveld de aanvallers te bereiken. Omdat ook RBC goed georganiseerd stond en duidelijk ingetrainde driehoekjes liet zien, ontstond een mooi spelbeeld, overigens zonder al te veel grote kansen. Uiteindelijk wist toch weer Willem LRC te laten juichen door op slag van rust een pass van Bart aan te nemen, zich met een kapbeweging in schotpositie te brengen en vervolgens de 1-1 binnen te schieten. 

Na de limonade was de vraag vooral of het evenwicht uit de eerste helft in stand zou blijven. In het eerste kwart na de rust was dat duidelijk niet het geval. Of dat nu kwam omdat de organisatie bij RBC door wissels minder stond, of doordat LRC wat gretiger was, valt moeilijk te zeggen. In ieder geval ontstond er meer ruimte, waar LRC in no-time optimaal van wist te profiteren. Willem passte kort na rust op Jemmy, om vervolgens de diepte aan de linkerflank op te zoeken. Jemmy legde de bal prachtig in de ruimte achter de verdediger,  waar Willem sneller dan zijn man bij de bal was en vervolgens zijn twee-benigheid optimaal wist te benutten door hard met links uit te halen en de bal van een behoorlijke afstand over de keeper van RBC te zien vliegen: 2-1. 
Twee minuten later wist de fel spelende Bart de voorsprong nog verder uit te bouwen. Hij kwam op een druk middenveld aan de bal, die hoog door Mehmet was ingeschoten.  Een charge van een tegenstander deed Bart weliswaar tegen het kunstgras belanden, maar kwam te laat om te verhinderen dat Bart prachtig uithaalde en met een boog de keeper passeerde: 3-1. Binnen twee minuten daarna herhaalde hij dit kunststukje door weer een verre bal van Mehmet richting doel te schieten en deze via de paal over de doelijn te zien rollen: 4-1.
Met deze stand en dominantie van LRC zou het toch mogelijk moeten zijn om de wedstrijd binnen te halen, maar dat was buiten RBC gerekend. 
Vijf minuten na deze mokerslag voor de gasten wisten zij met mooi combinatiespel door de linies van LRC te breken en Mehmet voor de tweede keer, nu met een schot van afstand, te passeren: 4-2. 
Na de laatste time-out ontstond een fase waarin duidelijk werd dat het seizoen voor LRC nét één kwart te lang duurde. De coaches Richard van der Wal en Rutger Ververs konden nauwelijks meer ingrijpen door te wisselen omdat enkele spelers duidelijk op de laatste benen liepen: een al enkele weken met pijn kampende Jamie kon niet meer worden ingezet en ook Stijn was uitgevallen. Daarvoor was Jemmy al eens tegen het gras gewerkt en met een bebloede lip aan de kant beland. Ook Mauro, die een zware wedstrijd voetbalde, had nauwelijks kracht over om nog in te vallen. Toen uiteindelijk ook Bart na een pittig duel tegen de grond ging en last van zijn arm had, liep de ziekenboeg bij LRC vol. Maar intussen moest er nog wel gevoetbald worden; en wel met vijf man in het veld. Juist in deze fase drong RBC aan en toonde ook zijn klasse. Al combinerend wisten de spelers elkaar te vinden en LRC kon niet meer de rust vinden om de wedstrijd rustig uit te spelen. De 4-3 viel toen een speler van RBC oprukte naar het doel en niet onhoudbaar op Mehmet schoot, maar door een zeldzaam ongelukkig optreden van de keeper van LRC toch de bal in het LRC-doel zag verdwijnen. 
De 4-4 was Mehmet nauwelijks aan te rekenen: de hoge boogbal van RBC was al moeilijk genoeg en daarbij werd het zicht van Mehmet gehinderd door een verdediger die voor zijn neus stond. 
Knap was het dat LRC alsnog de kracht vond om een vuist te maken en even leek het er zelfs op dat er toch nog winnend afgesloten kon worden. Na een diepe pass stoomde Willem met de bal op richting het doel, waarbij hij alleen op de keeper afkwam. Normaal gesproken een zekerheidje voor de topscorer van LRC, maar nu voorkwam de uitstekende keeper van RBC met een uiterste krachtsinspanning en een uitgestoken been dat de in de hoek geschoten bal een doelpunt opleverde. 
Uiteindelijk moesten beide ploegen genoegen nemen met een gelijkspel, wat gezien het hele wedstrijdbeeld geen gekke uitslag was. 

Na afloop was er dan toch de trots op de spelers van de JO10-1, die met dit gelijkspel op een qua punten gedeelde tweede plaats eindigden.
Dit werd gevierd met taart, certificaten en lovende woorden voor spelers en coaches, die de eerste seizoenshelft toonden met elkaar een prachtig en veelbelovend team te vormen!