Pijnlijk verlies voor JO10-1

Na een opbeurende winstpartij vorige week werd er in alle vroegte (7.00 uur verzamelen !) afgereisd naar Zwijndrecht. Hoewel aan de fictieve ranglijst was af te lezen dat VVGZ een topploeg is, was er bij LRC toch ook geloof in eigen kracht. Dat geloof werd in het eerste kwart ook niet beschaamd. Met vaste keeper Mehmet Comak, verdedigers Stijn Ververs (op rechts) en Marwan Grootbluemink (op links), daarvoor Mauro van der Wal in het midden en voorin Bart Zwarts (op links) en Jemmy Vermeulen (op rechts) stond er een team dat goed combineerde, goed verdedigde, geconcentreerd speelde en ook nog eens wist te scoren.  Hoewel de schotkracht van de tegenstanders (toen nog) beperkt was, en Mehmet dus nog niet echt beproefd werd, hield hij soeverein zijn doel schoon. Stijn gaf zijn directe tegenstander geen ruimte en vooral Marwan speelde weer sterk en wist ook in de opbouw langs de lijn Bart en door het midden Mauro te vinden. Die laatste was het ook die de eerste goal op zijn  naam zette. Na sterk spel in het drukke middenveld wist hij via een combinatie met Bart zichzelf vrij voor de keeper te plaatsen en beheerst af te ronden 0-1. Daarna was het vooral Jemmy die de aandacht trok. Met zijn snelheid en gretigheid was hij voorin vaak aan de bal. Binnen twee minuten na de 0-1 liep hij alert op een steekpass, beroerde de bal met de buitenkant van zijn rechtervoet en zag de keeper tevergeefs de verre hoek induiken: 0-2. 

Met Jamie den Dunnen en Willem Mandemakers binnen de lijnen wilde LRC het goede begin met goed voetbal een vervolg geven. Dit was de fase waarin LRC had moeten uitlopen, maar daar stak het intussen wakker geworden VVGZ een stokje voor. Ook zij hadden gewisseld en intussen stond daar een (ook fysiek) erg sterk verdedigingsblok dat LRC nog nauwelijks ruimte liet. Tegelijk werd zichtbaar dat LRC op de een of andere manier de concentratie niet kon opbrengen om verzorgd en stabiel te spelen zoals in het eerste kwart. Dit leidde kort na de time-out tot de eerste tegentreffer 1-2.  Jemmy kon daarop nog wel wat terugdoen en tekende daarmee voor zijn tweede van de dag: 1-3, maar daarna werd het niveau van LRC steeds minder en krachten leken weg te vloeien. In plaats van controleren werd het weren. Door dekkingsfouten van onze verdedigers én zeer goede afstandschoten van VVGZ, waar keeper Mehmet vandaag niet bij kon komen, liep VVGZ voor rust uit naar 4-3. 

Het overwicht gaf VVGZ ook na rust niet meer uit handen. Tekenend was dat het anders zo gevaarlijke aanvalsduo Bart en Willem elkaar nauwelijks vond en onbereikbaar bleef voor de diepe ballen die Mehmet het veld injoeg. Ook aan een rustige opbouw kwam LRC niet meer toe. Door onnauwkeurige passing en afnemende felheid zat steeds een speler van VVGZ er tussen. In deze helft was er niemand van LRC die kon opstaan om het team bij de hand te nemen, hoewel Jemmy wel sterk speelde en met zijn fysieke bagage wellicht als enige een voldoende scoorde. Tot het scoren van doelpunten kwam LRC in ieder geval niet meer in de tweede helft. VVGZ lukte dat wel nog twee keer, zodat de eindstand uiteindelijk op 6-3 werd bepaald. 

Grote vraag van de dag was eigenlijk hoe het initiatief na dat sterke eerste kwart zo uit handen gegeven kon worden. Want eigenlijk had LRC deze wedstrijd helemaal niet hoeven te verliezen. De ouders hadden na afloop wel een vermoeden en kwamen tot de conclusie dat het niet zo handig is dat vrijwel het hele team anderhalve dag voor een wedstrijd een negenjaarsprik moest halen. En zo werd het na die pijnlijke prikken, nu vooral een pijnlijk verlies ;)