Sterke slotminuten voldoende om een achterstand in winst om te buigen!

Na een met 4-2 gewonnen oefenwedstrijd tegen de eigen JO11-2/3 en een wedstrijdvrije zaterdag, traden de spelers van de JO10-1 weer aan in de competitie.  Met een voltallig team, gestoken in van de vader van doelman Mehmet Comak gekregen inloopjasjes, moesten de voetballers van ASWH JO10-1 uit Hendrik Ido Ambacht bedwongen worden. 
Dat dat een hele pittige klus zou worden was na het eerste kwart wel duidelijk. De gasten heersten op het glaspark en LRC wist nauwelijks gevaarlijk te worden. Of dat nu lag aan het gebrek aan alertheid bij LRC, of gewoon omdat ASWH over hele goede voetballers beschikt, was voor de toeschouwers niet helemaal duidelijk. Iedere hoge bal werd door de zwart/witten behendig aangenomen of direct doorgepast, gehakt of gekopt. Harde schoten op doel van LRC werden afgewisseld met hoge voorzetten die vervolgens koppend richting het net werden verplaatst. Met heel veel dank aan Mehmet, die keepte als een dijk én dank aan lat en paal, was het bij de eerste time-out slechts 0-1, in plaats van, pak hem beet, 0-7.

Na wissels in de time-out lukte het LRC in het tweede kwart wat meer om weerwerk aan ASWH te bieden. De inzet van Mauro van der Wal weer in het midden, Marwan Grootbluemink linksachter en Stijn Ververs rechtsachter brachten weer wat meer geloof. Met meer felheid, meer druk én meer acties van de aanvallers bleek dat LRC toch tegen deze hoofdklasse-routiniers was opgewassen.  Uiteindelijk bracht de tactische zet van coaches Rutger Ververs en Richard van der Wal om aanvallers Bart Zwarts en Willem Mandemakers van kant (en daarmee van verdediger) te laten wisselen de aansluitingstreffer. Willem passeerde met een mooie actie zijn verdediger, haalde hard uit op doel, zag zijn bal door een gestrekte doelman nog net gekeerd en hoorde vervolgens Leerdam juichen toen Bart de bal voor het intikken had: 1-1. Helaas bepaalde niet lang daarna het overheersende ASWH de ruststand op 1-2 en deed het al met al zichzelf tekort dat de marge zo klein bleef.  

Na de rust brak de zon door, ook in het spel van LRC. LRC zette meer druk en gaf minder weg. Een behendige Jamie den Dunnen, die op drie verschillende posities inzetbaar bleek, bracht meer voetbal in het spel, maar zag ook dat zijn medespelers moeite hadden uit de dekking te komen.  Ook de met wat knieklachten niet helemaal topfitte Mauro was belangrijk op het middenveld, maar kon niet zoals anders zijn stempel op het spel drukken. Passjes waren vaak net te zacht óf rolden op het gladde en snelle veld juist weer te ver door. Met goede acties op de flank en een aantal maar net gekeerde schoten had Willem toch de 2-2 in zicht, maar de anders zo effectieve spits wist vandaag niet te scoren. Uiteindelijk lukte het ASWH wél in score uit te lopen: 1-3. 

Dit bracht de coaches in de laatste time-out tot een ferme toespraak: er moest alles of niets gevoetbald worden, wilden de jongens nog een resultaat behalen. Daarom werd de gewisselde Bart toch weer linksvoor gepositioneerd en kreeg Jemmy Vermeulen, die van het middenveld naar de verdediging was gehaald, de taak om van achter uit de bal telkens snel op te brengen.  De nog niet gewisselde Willem mocht ook blijven staan, daarmee beloond voor zijn sterke en actieve spel. Deze opzet betaalde zich na vier minuten uit. Jemmy bracht veel ballen in, waardoor de druk op de gasten fors bleef. Toen Willem, die weer vanaf rechts speelde, zichzelf met een snelle actie langs de lijn ruimte gaf voor een schot op de keeper, herhaalde zich het scenario van de eerste goal. Weer wist de keeper geen raad met het schot en weer was de zeer alerte Bart erbij om te scoren: 2-3. De kopjes bij de tegenstander gingen langzaam omlaag en bij LRC wist men dat het nu moest gebeuren. En weer was het het gevaarlijke aanvalsduo van LRC dat toesloeg: Willem naderde het doel met de bal, speelde Bart aan die wederom de keeper passeerde: 3-3. LRC, dat in ASWH een groot deel van de wedstrijd de betere ploeg had gezien, stond op gelijke hoogte! Maar dat was nog niet genoeg. In dezelfde, één na laatste minuut, was het weer Bart die, met een onverwacht schot in de verre hoek, een zuivere hattrick in de tweede helft en in totaal zijn vierde van de wedstrijd maakte: 4-3! Of hij daarmee ook man-of-the-match werd is moelijk te bepalen, want uiteindelijk was het Mehmet die in de slotseconden met zeer knap keepwerk het slotoffensief van ASWH keerde.  Het laatste fluitsignaal eindigde in grote vreugde bij LRC, dat misschien onverdiend, maar uiteindelijk eendrachtig en sterk, de winst had binnengesleept.