LRC JO10-1 tevreden met remise na een sterke wedstrijd

Op een druilerige zaterdagochtend, toen de meeste andere teams een rustdag hadden, traden de jongens van de JO10-1 aan om de vorige week afgelaste wedstrijd tegen Pelikaan JO10-1 in te halen. Na een goede tactische bespreking in de kleedkamer, waarbij de coaches Richard van der Wal en Rutger Ververs met behulp van bidons de posities op het veld in beeld brachten, konden de jongens op 'hun eigen stukje hoofdveld' aan de warming-up beginnen. De wedstrijd begon iets later, nadat beide teams en begeleiders een moment stil stonden bij het overlijden van club-icoon Fred Kars.

Toen de bal echter rolde was er van stilte niet veel meer te merken. Beide teams werden vurig aangemoedigd door coaches en het opgedraafde publiek. En deze aansporingen werkten: de beide teams legden een boeiende wedstrijd op de mat. LRC liet zien dat de eerder genoten lessen in de hoofdklasse en tegen FC Utrecht daadwerkelijk tot verbetering hebben geleid. Met sterk samenspel wisten zij de hoofdklasse-routiniers van Pelikaan goed van zich af te houden. De door ziekte niet topfitte Jamie den Dunnen en de in verband daarmee uit de JO10-3 ingevlogen Noah Sijahailatua begonnen aan de kant, terwijl Jemmy Vermeulen op Jamie's plek links achterin begon. Daar maakte hij waar wat hij eerder tegen Alblasserdam en FC Utrecht liet zien: linksback is een postitie die goed bij Jemmy past.  Door zijn fanatieke spel, waarbij hij telkens goed zijn lichaam gebruikte, groeide hij uit tot misschien wel de beste man van de wedstrijd. Met vaste waarde Stijn Ververs op de rechtsback positie en daarvoor in het midden spelverdeler Mauro van der Wal stond er een zeer stevig blok dat de tegenstander nauwelijks ruimte liet. En als dat blok al gepasseerd was, was daar altijd nog goalie Mehmet Comak, die vol zelfvertrouwen het eerste kwart zijn doel schoonhield. Dat lukte de keeper van Pelikaan niet: in de laatste minuut van het eerste deel wist Bart Zwarts, die links voorin speelde, mooi van zijn man los te komen en een hoge bal prachtig over de uitkomende keeper te lobben. Een hele mooie goal die tot een hele mooie time-out stand leidde: 1-0.
Ook in het tweede kwart waren de teams aan elkaar gewaagd. De organisatie van LRC bleef goed, alleen voorin kon dat niet worden omgezet in rendement. Vooral Willem Mandemakers, die na een tijdens de laatste training opgelopen blessure nog niet topfit was, kon voorin niet voor het gevaar zorgen dat het team normaal gesproken van hem gewend is. Maar met een wedstrijd onder controle en een 1-0 voorsprong kon LRC dat hebben. Daar kwam de goede invalbeurt van Noah bij, die met stevigheid en volharding zaken liet zien die op dit niveau nodig zijn. Met een harde schuiver in de korte hoek was hij ook dicht bij de 2-0, maar de keeper van Pelikaan kon hem nog net naast werken. 
Dat het voor rust toch nog gelijk werd, was eigenlijk niet nodig geweest, maar toonde gelijk de waarde die Mauro voor het team heeft. Omdat hij vanwege het strikken van een losse veter even niet meedeed, viel er in het blok van LRC een gat en Pelikaan wist daar handig gebruik van te maken: 1-1.

Na rust wist Pelikaan zelfs op voorsprong te komen. Doordat er door LRC niet zuiver genoeg werd gepasst ontstond er opeens ruimte voor Pelikaan: 1-2. Niet lang daarna rukten Noah en Willem al combinerend op en toonde Willem toch zijn klasse door met zijn linkerbeen in te schieten en de stand net voor de time-out weer gelijk te trekken: 2-2. 
In het laatste deel gingen er aardig wat remmen los: er kwam meer ruimte, er werden meer fouten, maar ook meer overtredingen gemaakt. Een vrije trap voor Pelikaan werd nog over de muur en het doel geschoten, maar daarna sloeg Pelikaan in korte tijd tot tweemaal toe 2-4. Daarna wist LRC zich echter knap te herstellen. De voetballers wílden deze wedstrijd, die zo lang in evenwicht was geweest, gewoon niet verliezen. De eerste die het gat verkleinde was Jamie. Na een slimme indribbel haalde hij, vanaf een positie net over de eigen helft, prachtig uit. De bal krulde richting kruising, onbereikbaar voor de keeper van Pelikaan: 3-4. Dit gaf goede moed voor een slotoffensief, waarin door Willem en Bart al bijna werd gescoord voordat Willem zijn poging via de keeper voor de voeten van de goed doorjagende Bart zag belanden, die de gelijkmaker binnen kon tikken: 4-4. Zelden werd een goal zo door het team bejubeld als deze. Hoewel er misschien nog wel meer in had gezeten en er ook uit deze wedstrijd weer lessen te trekken waren, konden team en coaches bij het laatste fluitsignaal toch zeer tevreden zijn.