JO10-1 heeft genoeg aan sterke eerste helft om eerste competitieduel te winnen

Na een zeer succesvolle bekercampagne met drie keer winst, trapten de voetballers van LRC JO10-1 zaterdag 21 september 2019 op het pupillenveld voor het eerst af in de competitie. Hoewel het team een promotie maakte van de eerste klasse naar de hoofdklasse en de tegenstand dus ook wel groter zou zijn dan vorig jaar, waren de verwachtingen na het sterke optreden in de beker hooggespannen. 

Ondanks afwezigheid van coach Richard en middenvelder Mauro van der Wal (vanwege een minivakantie) konden de jongens van de JO10-1 deze verwachting in het grootste deel van de eerste helft tegen de bekende tegenstander Unitas JO10-1 volledig waarmaken. Hoewel de voetballers van Unitas nog geen twee weken daarvoor al kennis hadden gemaakt met de wapens van LRC en ze duidelijk beter georganiseerd aan de wedstrijd begonnen, was het na vijf minuten het aanvalsduo van LRC dat de eerste score liet noteren. Bart Zwarts zette Willem Mandemakers vrij voor de keeper en de laatste schoot attent binnen: 1-0. Vier minuten later bedankte Willem Bart met een assist, die even dankbaar door Bart werd binnengewerkt: 2-0. Onder toeziend oog van de geblesseerde, maar wel toejuichende, Marwan Grootbluemink was het binnen vier minuten daarna al 4-0, na wederom  goals van Bart en Willem.  Zo leek het toch een hele makkelijke ochtend te worden. Zeker nadat Jemmy Vermeulen de stand naar 5-0 wist te tillen, leek de wedstrijd na een kwartier al gespeeld. Maar Unitas gaf niet op en de hardwerkende verdediging bestaande uit Jamie den Dunnen, Stijn Ververs en keeper Mehmet Comak moest in de achttiende minuut toch een tegendoelpunt incasseren.  Gelukkig lieten de paars-witten zich hierdoor niet uit het veld slaan. Binnen vier minuten sloeg het aanvalsduo, voorzien van veel lange ballen van achteruit van de voet van Jamie en Stijn, opnieuw toe:
Bart bracht de 6-1 op het scorebord en Willem tekende voor 7-1.  Bij die stand kon het team zich zelfs een ongelukkige eigen goal van Jemmy permiteren, die met een op zichzelf fraai boogballetje vanaf de hak Mehmet passeerde: 7-2. Een prima stand om de kleedkamer op te zoeken. 

Na de rust was het wedstrijdbeeld toch wel anders. Unitas had duidelijk geen zin om tegen dubbele cijfers op te lopen en LRC kwam maar moeilijk in het eigen sterke positiespel. Hier liet het gemis van spelverdeler Mauro zich wel voelen.  Gelukkig was gastspeler Lars Korthof uit de JO11-3 weer present die, met nog een wedstrijd met het eigen team in de benen, de gelederen van de JO10-1 kwam versterken. Vanuit de verdediging toonde hij samen met Jamie en Stijn wat werken is. En dat dat soms ook nodig is als het combinerend niet zo lekker loopt. Zo werden er fysiek pittige duels uitgevochten, meestal op een reglementair correcte wijze. Dat gebeurde niet toen Bart op de helft van Unitas hard tegen het gras werd gewerkt. Hoewel uit het vervolg nog door Jemmy werd gescoord, ging die goal niet door, omdat het spel vanwege de overtreding al was stilgevallen. De daarop gegeven vrije trap werd mooi en hard ingeschoten door Jamie, maar leverde helaas geen doelpunt op.
Ook de jongens van LRC verweerden zich op hun beurt stevig. Het hoeft niet altijd met mooi voetbal; soms is er wat anders gevraagd om een wedstrijd te winnen.  En uiteindelijk kon coach Rutger Ververs tevreden vaststellen dat zijn team dat ook beheerst. Hoewel de tweede helft op zichzelf een gelijkspel opleverde (2-2, na goals van wederom Bart en Willem), trok LRC over vijftig minuten overtuigend aan het langste eind: 9-4.