Harde les in hoofdklasse voor LRC JO10-1

Het was te mooi om waar te zijn: vier keer winst uit vier wedstrijden. En dat telkens zonder in de problemen te komen. Zaterdag leerden de jongens van de JO10-1 in en tegen Alblasserdam dat het niet altijd mooi weer kan zijn. En zij leerden dat in de hoofdklasse nog wat anders dan goed en mooi voetbal wordt gevraagd: weerbaarheid en slimmigheid. 

De voetballers van Alblasserdam zetten vanaf het begin de toon: stevig voetbal met veel pressie. LRC kwam eigenlijk niet in de gelegenheid om in het eigen vertrouwde spel te komen. Daarbij bleek al snel dat er bij Alblasserdam voorin twee vaardige aanvallers liepen die het verdedigers Stijn Ververs en Jamie den Dunnen knap lastig maakten. Telkens weer wisten ze vaardig weg te draaien bij hun directe man, om vervolgens de pass vanuit achter goed aan te nemen en daarna doelman Mehmet Comak onder vuur te nemen. Dit leidde ook tot een snelle voorsprong voor de thuisploeg.
Binnen vier minuten wist aanvaller Willem Mandemakers de score voor LRC echter nog gelijk te trekken. Na een mooie rush langs de zijkant, waarbij hij twee tegenstanders passeerde, haalde hij vanaf rechts met een streep uit op het doel, waarna de bal via de onderkant lat, onhoudbaar, achter de keeper belandde: 1-1! Daarna was het spel echter voor Alblasserdam. LRC gaf zich niet gewonnen; de jongens beten fel van zich af, maar kwamen daarin uiteindelijk kracht en handelingssnelheid tekort. Ondanks de klasse van Mehmet vlogen de goals hem om de oren en bij rust droop LRC af met een 6-1 achterstand. Tegen die tijd waren er al heel veel persoonlijke duels uitgevochten, aan beide zijden soms tot huilens toe. 

Na de rust bleek dat coaches Richard van der Wal en Rutger Ververs in de kleedkamer niet zonder succes op de jongens hadden ingepraat. Ook werd een tactische wijziging toegepast: Jemmy Vermeulen verplaatste van het middenveld naar de verdediging, waar hij met zijn fysiek de spitsen van Alblasserdam meer weerwerk kon bieden. En Jamie ging met Mauro van der Wal het middenveld bemensen, waardoor er meer aan voetbal toegekomen kon worden.  Ook zal de rugwind na de wissel van helft hebben meegespeeld, maar duidelijk werd dat LRC meer een vuist kon maken dan in de eerste helft.  Helaas was het toch nog twee keer Alblasserdam dat tot scoren kwam, voordat Mauro met een prachtig schot vanaf ongeveer de middenstip de keeper wist te verschalken: 8-2. Nog wat beter werd het na de laatste time-out (toen het helaas al wel 9-2 stond). Blijkbaar hadden de coaches nog een vaatje waaruit in dat korte rustmoment getapt kon worden, want in het laatste kwart werd er door LRC duidelijk meer druk gezet. Doorjagen van Willem leverde Bart Zwarts al snel twee kansen op, die helaas door de keeper gepareerd konden worden.  Uiteindelijk toonde Alblasserdam wél de effectiviteit door nogmaals het net achter Mehmet te vinden. Intussen was LRC overgegaan tot een andere tactiek: de lange bal vanuit de keeper naar de spitsen. Deze ballen leverden toch meer gevaar op dan de pogingen tot opbouw daarvoor. Zes minuten voor het einde toonde Willem, die intussen op links was gepositioneerd, het grote voordeel van twee-benigheid, door zo'n hoge bal van Mehmet,  na één stuit en met de verdediger aan zijn zijde, schitterend met links op de slof te nemen en in de kruising te jagen: 10-3. Twee minuten daarna wist ook Bart zijn goal te maken en de bal van dichtbij voorbij de keeper te schieten: 10-4. Maar het laatste woord was weer aan de sterkere thuisploeg, die de eindstand op 11-4 bepaalde.