LRC JO13-1 doet stapje terug

Op de dag van de bevrijding reisden Bert en Rody met de mannen van JO 13-1 af naar het Brabantse Engelen om te proberen de allerlaatste strohalm om degradatie te ontlopen vast te gaan pakken.

Deze klus moest worden geklaard zonder de geblesseerde Stijn, maar wel was Wessel weer van de partij zei het dat hij nog niet fit genoeg is voor een hele wedstrijd.

Dus werd onderweg Nathan opgevist nadat hij met zijn eigen team al had gespeeld zodat we toch een extra wissel ter beschikking hadden.

Vanaf het eerste fluitsignaal waren onze mannen gretig en kon Renzo als hij goed opgelet had al binnen de minuut ons op voorsprong zetten toen de keeper de bal te zacht naar één van de verdedigers speelde maar helaas reageerde Renzo niet alert genoeg.

Nog geen minuut later kreeg hij weer de bal net iets buiten de zestien hij lag ideaal voor zijn linker (Renzo's sterkste voet) de meegereisde supporters (het merendeel  daarvan waren vrouwen) riepen luit en duidelijk dat hij moest schieten en dat deed hij ook en nog leuker het was ook nog doeltreffend waardoor we op het scorebord konden lezen dat het 0-1 voor de onzen was.

Het doelpunt van Renzo had de mannen vleugeltjes gegeven en met nog geen vijf minuten op de klok kreeg Maurits dezelfde kans dan Renzo alleen lag de bal bij Maurits voor zijn rechter (gelukkig was dat Maurits sterkste voet) dezelfde supporters riepen ook tegen hem dat hij moest schieten en dat deed hij met hetzelfde resultaat waardoor we binnen vijf minuten ons geluk niet op konden met de 0-2 voorsprong op het scorebord.

Halverwege de eerste helft lukte het de thuisploeg om door te dringen binnen de zestien meter sterker nog ze kwamen zelfs binnen het vijf meter gebied waarin de keeper de beschermingsstatus heeft dus protesteerde André onze grensrechter toen hun doelpunt werd goedgekeurd op het moment dat Jorris zijn hand op de bal had en een Brabantse aanvaller deze bal uit zijn hand schopte en vervolgens scoorde.

In eerste instantie gaf de scheidsrechter hem gelijk maar op aandringen van de twee leiders van de thuisploeg moesten we geen vrijetrap op onze vijf meter lijn nemen maar op de middenlijn en stond de 1-2 op het scorebord.

Vlak voor het rustsignaal kregen we nog een corner deze wist Djaego bij de tweede paal op het hooft van Daan te plaatsen en laat dat nou één van onze specialisten zijn op gebied van met het hoofd scoren zo gingen we met een 1-3 voorsprong naar de limonade.

Na lang blessure leed kwam Wessel aan de aftrap van de tweede helft dit zal voor het team één van de weinige pluspunten zijn van deze tweede helft.

De thuisploeg kwam heel fel uit de kleedkamer en net als in de eerste helft werd binnen vijf minuten twee keer gescoord en nu door de thuisploeg waardoor de stand weer in evenwicht was.

De koppies van onze paars-witten ( Engelen speelt in paarse shirt en witte broek) gingen toen een beetje hangen de thuisploeg nam hier gretig gebruik van en zette de 4-3, 5-3 en 6-3 op het scorebord.

Daarna kregen wij nog een penalty toen Renzo aan zijn arm werd vast gepakt het was aan Maurits de eer om de penalty om te zetten waardoor we terug kwamen tot 6-4.

Helaas viel een minuut later de 7-4 en dat was meteen ook de eindstand en moesten we na het laatste fluitsignaal de conclusie trekken dat lijfsbehoud er niet meer inzit en we het volgend seizoen een klasse lager moeten proberen.