Geen beloning voor LRC Leerdam

Hemelvaartsdag speelde LRC Leerdam de inhaalwedstrijd tegen kampioen DUNO D. een duel zonder belangen, beide ploegen hadden niets meer te winnen of te verliezen anders dan de eer. Het werd 2-0 voor de kampioen waarmee men eveneens de tweede periode wist te verzilveren.

Donderdag speelde LRC Leerdam de laatste inhaalwedstrijd van het seizoen, uit tegen DUNO D in Doorwerth. Een duel tegen de kampioen, vorige week zaterdag geworden waarmee de wedstrijd van alle belangen was ontdaan. LRC heeft immers niets meer te winnen en DUNO heeft haar doel bereikt, promotie naar de hoofdklasse.

Het leverde een wedstrijd op die gezien kan worden als oefenduel waar het alleen om de eer ging en men als beloning voor een prestatie punten kreeg toegewezen. Meer was het niet en dat was zichtbaar of het fraai gesitueerde complex van DUNO waar nog wel het nodige aan gedan moet worden wil men hoofdklassewaardig zijn, niet alleen op het veld maar ook met de accommodatie.

Daar gaat het DUNO echter niet om, het kampioenschap was het doel en de vele afgelaste duels neemt men voor lief, trainen kan zelfs niet op het eigen veld maar daar maalt blijkbaar niemand om. Veel toeschouwers trekt men ook niet, zelfs niet als kampioen wat men terecht geworden is, vier wedstrijden voor het eind.

Ook voor LRC staat er, al weken, niets meer op het spel en dat is aan de resultaten te merken. Op Hemelvaartsdag was men overigens weer praktisch compleet, en geschorste speler en twee blessuregevallen maar in ieder geval weer Ansu Camara die ook op wedstrijddagen weer binnen de lijnen mag komen. In aanvallende zin scheelt het zeker al kon hij tegen DUNO niet echt potten breken.

De meest opvallende mensen moesten we dan ook in andere linies zoeken, ze werden ook gevonden. Zo liet doelman Thijs Janssen zien uit het goede hout gesneden te zijn al scoorde Wesley Swets net iets hoger. Hij speelde een prima partij zoals een belangrijk deel van de verdediging dat wel deed.

Toch waren er veel verbale reacties van spelers onderling. Bij iedere verkeerde pass wist een deel van de spelers precies aan te geven wie daarvoor verantwoordelijk was en dat was zeker niet de speler in kwestie zelf. Iets meer focussen op het eigen spel kan in dergelijke gevallen geen kwaad, gekoppeld aan het herstellen van fouten kan het middenveld wat beter in evenwicht brengen.

Het was dus meer een oefenduel dan een duidelijke strijd om de punten al wilde beiden natuurlijk wel graag winnen. En de opvattingen kwamen het spel ook wel ten goede waardoor het best het bekijken waard was. Beide waren immers aan elkaar gewaagd met DUNO uiteindelijk als meest gelukkige. En wie de doelpunten maakt wint over het algemeen de wedstrijd al verdiende LRC, over negentig minuten gezien, absoluut een gelijkspel. Men kreeg er ook mogelijkheden voor al was het alleen maar op basis van de vele corners die men in de eerste helft te nemen kreeg.

Wil niet zeggen dat DUNO niet gevaarlijk was, doelman Janssen had handen vol werk in enkele fases van het duel maar zijn handen, en soms een voet, zaten wel vervelend in de weg voor de thuisclub die al snel op zoek waren naar een voorsprong om vervolgens de wedstrijd verder rustig uit te spelen. Dat was althans de bedoeling maar zover liet LRC, met een soeverein centraal duo, het niet komen.

Beter gezegd, men had bij de rust zeker een voorsprong kunnen hebben, eerst werd een solo van Ansu Camara bijna tot ene eigendoelpunt gepromoveerd terwijl in de 38^ste minuut Akram Chentouf er het dichts bij was, hij zag de bal via de binnenkant van de paal weer het veld inkomen. Rust dus een logische 0-0.

LRC begon goed aan de tweede helft, zette vroeg druk en kreeg twee mogelijkheden waarbij doelman Patrick ter Mate bij het ingrijpen buiten zijn strafschopgebied bijna een medespeler een beenbreuk schopte. Een vervelend moment dat goed afliep. Beide ploegen zochten de aanval waarbij DUNO dat meer probeerde vanuit verdedigende stellingen, snelheid is in aanvallend opzicht een wapen van de kampioen die wel op voorsprong kwam in de71ste minuut.

De beste speler aan de kant van de thuisclub, Anass Aamri, begon aan een solo, zette wat verdedigers en doelman Janssen op het verkeerde been en scoorde makkelijk 1-0. Op zich een fraai individueel doelpunt wat de klasse die DUNO heeft accentueerde. Verslagen was LRC daarmee nog niet, men wist dat er meer mogelijk was en in minuut 76 kwam inderdaad de mogelijkheid waarop men wachtte. Ali Yilmaz werd vrijgespeeld, kon alleen op de doelman af maar op het moment suprême trof hij geen doel maar doelman ter Mate.

Dat het uiteindelijk nog 2-0 werd mocht geen naam hebben al was het doelpunt ook nu fraai. LRC kreeg in de laatste minuut een vrije trap waarbij doelman Janssen voor extra gevaar moest zorgen, hij spoedde zich naar de frontlinie maar de vrije trap leverde niet meer dan een afgeslagen bal op. snel zocht DUNO de vrije man en dat was, rond de middencirkel weer Aamri die van grote afstand de bal in het lege doel deponeerde, 2-0. Afgetrapt werd er niet meer. Weer een nederlaag voor LRC maar deze keer één met opgeheven hoofd.