Persoonlijke fouten doen LRC Leerdam de das om

Voor het eerste elftal van LRC Leerdam zal het nu lopende seizoen niet brengen wat men er vooraf van verwacht of gehoopt had. Beter gezegd, het seizoen gaat als een nachtkaars uit, resultaten blijven de laatste weken uit en in feite maakt men een redelijk uitgebluste indruk.

Ook tegen Montfoort bleek dat weer eens met de nadruk op het chronisch gebrek aan het benutten van kansen, die waren er in een gedeelte van de wedstrijd  voldoende en had men zelfs zomaar op voorsprong kunnen komen. Maar dat lukte niet en liep men weer tegen een, deze keer, 4-0 nederlaag aan waarmee men weliswaar te kort werd gedaan maar dat zal iedereen binnen enkele dagen ook wel vergeten zijn.

Daarmee is niet gezegd dat de winst voor Montfoort onverdiend is, verre van dat zelfs maar de score viel wel te hoog uit om het verschil tussen beide, in de tweede helft was zelfs sprake van gelijkwaardigheid, te duiden. De basis voor de winst van Montfoort werd gelegd in de eerste helft toen LRC een redelijk zwakke indruk maakte. Er werd nauwelijks een persoonlijk duel gewonnen tegen een tegenstander die gewoon meer de wil uitstraalde dat soort duels ook daadwerkelijk te winnen.

Montfoort heeft vooral stevige spelers, groot en sterk, in het elftal waardoor men weet dat er vooral in kracht gewonnen kan worden. LRC had dat zaterdag veel minder, een enkeling waarvan het verwacht mag worden hadden de Koningsdag nog in de benen zitten, andere zijn fysiek te licht om dergelijke duels winnend te kunnen afsluiten. Uit het duel blijven is dan het devies maar dat lukte voor de rust, toen men geen enkele greep op het middenveld had, duidelijk niet.

Men wist elkaar maar sporadisch fatsoenlijk aan te spelen waardoor veel energie ging zitten in het terug veroveren van de bal waarmee het toch allemaal moet beginnen. Ondanks de matige eerste helft waren er best nog wel wat lichtpuntjes te ontdekken. Door afwezigheid van verschillende spelers, geblesseerd dan wel geschorst, was er positioneel een andere invulling aan het elftal gegeven. Met een sterke wedstrijd voor Danny van Steijn als resultaat, samen met Wesley Swets vormde hij het hard van de verdediging en dat bleek solide. Ook Jeffrey Winkelman heeft, zo aan het eind van zijn enige seizoen bij LRC, zijn draai in het seniorenvoetbal op goed niveau gevonden.

De tweede helft was voor LRC van een beter niveau en toen had men zelfs op voorsprong kunnen komen, afgewogen tegen het aantal kansen dat men kreeg die helaas niet benut konden worden.

Door de afwezigheid van enkele spelers had trainer Koen Janssen besloten enkele spelers die komend seizoen voor een vaste plaats gaan in de basisopstelling te zetten. Bart Barendregt is daarin al een vertrouwd gezicht maar dat geldt niet voor Jordi Kamp en Rick van Loo. Ze speelden allemaal op een aanvaardbaar niveau al was het voor Jordi Kamp van korte duur. Hij speelde slechts 19 minuten, deed het daarin goed maar moest toen met een blessure uitvallen. In een duel werd hij nogal bruusk van de bal gelopen kwam hij ongelukkig ten val en moest, met waarschijnlijk een hersenschudding van het veld. De juiste diagnose kennen we nog niet, dat moet nader onderzoek uitwijzen maar zeker is dat Jordi Kamp op zijn zachts gezegd een ongelukkig seizoen doormaakt.

Voorin stond Rogier Gerritsen weer in de spits maar duidelijk is ook dat het slechts een surrogaat oplossing is. En in de tweede helft was er zelfs nog een heuse debutant, Owyn van Vuren kwam als invaller in het veld.

Trainer Koen Janssen zag het vanaf de zijkant allemaal rustig aan, een soort van berusting, maar wat kan je als trainer doen tegen de persoonlijke fouten die spelers maken hetgeen voor Montfoort drie doelpunten opleverde. Met fouten die spelers maken waarvan je meer mag verwachten is het moeilijk coachen.

Waar LRC wat andere namen moest opstellen kon Montfoort beschikken over een complete selectie die ook werd gebruikt op weg naar de voor hen belangrijke nacompetitie waarin men een gooi gaat doen naar een plaats in de hoofdklasse. Men zette direct druk op LRC en kreeg al vroeg in de wedstrijd twee mogelijkheden al ging daar een duidelijke buitenspelpositie aan vooraf, niet gezien door de neutrale assistent. Thijs Janssen kon als doelman redding brengen, de doelman had overigens niet zijn beste dag.

Montfoort ging voor de snelle openingstreffer en die kwam er na 15 minuten spelen, een corner kon met moeite worden weggewerkt maar de bal kwam precies bij Ricardo Bakker terecht die de bal volley binnen schoot, een uiterst fraaie treffer, dat wel, 1-0. Montfoort bleef het eerste half uur de bovenliggende partij en LRC had in de 17^de minuut de hulp van Danny van Steijn nodig die een kopbal die via de paal in het doel leek te verdwijnen alsnog van de lijn te werken.

LRC liet de thuisclub nogal ver komen, moest Jordi Kamp  vervangen door Cedric Sangwa maar was de grip op het middenveld aardig kwijt. Kansen kreeg men niet maar ook Montfoort zag weinig gelegenheid gevaar te stichten al bleef het betere van het spel en balbezit voor de thuisclub al was LRC in de slotminuut van de eerste omgang toch heel dicht bij een treffer via een mogelijkheid voor Rogier Gerritsen die de bal niet over de lijn kreeg.

De tweede helft en zeker de beginfase leverde een ander beeld op. De thuisclub liet LRC komen en nadat Bart Barendregt om niets een gele kaart kreeg kwamen er een paar kansen voor LRC. In de 56^ste minuut een voorzet van Ali Yilmaz waarna Rogier Gerritsen een mogelijkheid kreeg maar uiteindelijk het grondduel tegen doelman Robin Vianen verloor, het geluk was aan de kant van de doelman. Vervolgens binnen een kwartier een pegel van Sangwa die gepakt werd en vervolgens weer een voorzet van Yilmaz die zowel Gerritsen als Barendregt bereikte, gezamenlijk kreeg men de bal in de juiste richting maar net iets te hoog. Geen treffer maar daar was in feite het wachten op.


En die kwam er ook al was het aan de andere kant van het veld. Bij een verre bal sprintte Thijs Janssen richting de zijlijn, veroverde daar ook de bal maar in plaats van de bal over de zijlijn te werken probeerde hij Wesley Swets aan te spelen hetgeen mislukte. Er volgde een voorzet van Montfoort maar voor die voor het doel kwam maakte Furcan Cetin, matig op dreef, reeds een overtreding, duw in de rug van een tegenstander hetgeen de scheidsrechter niet was ontgaan, de strafschop was terecht en de gele kaart voor Cetin betekent een schorsing. Nick van Luinen zorgde voor 2-0.

En daarmee ging de wedstrijd in feite op slot want in minuut 66 moest men toekijken hoe Cetin bij het wegwerken van de bal tegen een tegenstander aanschoot, doelman Janssen bekwaam werd uitgespeeld en de bal hoog in het doel verdween, 3-0. Voor het LRC het besefmoment dat er in Montfoort niets te halen was. Een kans was er niet meer al dacht Danny van Steijn, vastgehouden, nog aanspraak op een strafschop te kunnen maken, deze keer liet scheidsrechter Meilnk de situtaie voor wat het was. Dat het in de allerlaatste minuut nog 4-0 werd was extra zout in de wonden. Akram Chentouf verloor de bal op eigen helft, weer een persoonlijke fout hetgeen door Montfoort knap werd uitgespeeld en in een treffer werd omgezet. Direct daarna floot de scheidsrechter af.

Een nederlaag die op basis van de tweede helft niet nodig was maar uiteindelijk verdient te noemen is voor de thuisclub, persoonlijke fouten speelden een belangrijke rol. Zaterdag speelt LRC thuis tegen Delta Sports’95 en heeft, voor volledige zekerheid, nog een punt nodig om verzekerd te zijn van eerste klas voetbal in het komend seizoen.