,,Voetbal gevecht'' eindigt in 1-1

Het was een fascinerend 'gevecht' afgelopen woensdag tussen NOAD’32 MO17 en LRC Leerdam MO17. Zo kan de wedstrijd tussen beide ploegen, een inhaalduel voor de competitie, het best worden omschreven. Een duel waarin beide ploegen alles hebben gegeven maar niet tot een oplossing kwamen, het werd een 1-1 gelijkspel.

Het werd een duel op het scherpst van de snede tegen een goed spelende tegenstander met vooral veel fysieke power. LRC kon aan de bak zoals dat heet en, het moet gezegd, dat deed men ook. Men liet zich niet onder sneeuwen (al was het droog) en met name de tweede helft was stevig.

LRC kreeg te maken met een tegenstandster waarbij de aanvoerster en middenveldster een belangrijke rol speelde, via haar werd het meeste gevaar gesticht en werd het spel van NOAD gestuurd.

In de eerste helft was NOAD’32 de bovenliggende partij, een gegeven waar LRC vooral aan moest wennen en regelmatig liep men achter de feiten aan. Door een communicatiestoring in de achterste lijn kwam de thuisclub, wat goedkoop op voorsprong. LRC was aan het eind van de eerste helft nog een keer gevaarlijk, het schot van Sanne werd al geteld maar de grote teen van de doelverdedigster van de thuisclub voorkwam de gelijkmaker.

De tweede helft moest er door LRC uit een ander vaatje getapt worden en daarnaast voorkomen dat de achterstand niet groter werd.
Na ong. 10 minuten in de tweede helft ging de spits van NOAD vol voor een bal, waar ook onze keepster Larissa vol voor ging. Een harde botsing was het gevolg waar een ieder van LRC nogal van schrok. Larissa bleef liggen en wij waren bang dat ze hard op haar hoofd geraakt was. Ze had een knie vol op haar schouder gekregen en kon onmogelijk verder. Van opzet zal zeker geen sprake zijn geweest, maar dit kwam wel even hard aan binnen het team.

Silke moest, noodgedwongen, het doel verdedigen en zou later in de wedstrijd een hoofdrol gaan vervullen. Zelf was ze er niet zo enthousiast over maar de begeleiding weet inmiddels dat ze naast voetbaltechnische kwaliteiten ook in het doel goed tot haar recht komt.

Het bleek, binnen 5 minuten, een goede keus. Tot verbazing van iedereen, ook het publiek van de thuisclub, werd er plotseling gefloten en kreeg NOAD een wel heel makkelijk gegeven strafschop. Het zou gaan, volgens de leiding, over een handsbal die verder iedereen was ontgaan en als dat al zo was dan in ieder geval buiten het strafschopgebied. Maar hoe dan ook, er was een strafschop gegeven en die moest natuurlijk genomen worden.

Dat de begeleiding het goed had gezien met keepster Silke werd op dat moment bewezen, ze stopte tot opluchting van heel LRC de pingel. Het gaf een extra ,,adrenalinekick’’ en dat juist die extra energie om technisch een overwicht te krijgen en meerdere kansen uit te spelen. Het leverde ook de gelijkmaker op toen een goed lopende aanval door Lynn in een doelpunt werd omgezet.

De door de begeleiding bedachte tactische wissel, een aanvalster voor een verdedigster ging door de 1-1 niet door, verder gaan waar men mee bezig was moest de winst kunnen brengen. LRC kreeg inderdaad nog enkele kansen maar, door het risico dat men nam, waren de beste twee kansen voor NOAD. Silke bleef winnares, eerst in een 1 op 1 situatie en vervolgens was het goed dat ze over een grote teen beschikte. Aan het eind van het duel zaten beide ploegen er aardig doorheen al bleef LRC de meest aanvallende partij. Dat de scheidsrechter weinig blessuretijd bijtelde, er was aanleiding genoeg was jammer. Het bleef bij een 1-1 gelijkspel.

Eigenlijk had deze wedstrijd alles in zich van een zinderende bekerwedstrijd, met in de eerste helft een beter NOAD en met in de tweede helft een LRC als bovenliggende partij. Uiteindelijk is een gelijkspel dan de juiste afspiegeling.