LRC Leerdam sluit in stijl af

LRC Leerdam sloot zaterdag het seizoen af en deed dat op een passende wijze zoals het de laatste maanden al regelmatig ging. Het duel tegen Montfoort was het aanzien nauwelijks waard en de 0-3 nederlaag voor de thuisclub meer dan terecht. Het is duidelijk dat de grootste opluchting het laatste fluitsignaal zat.

De weinige toeschouwers die toch nog op deze wedstrijd waren afgekomen werden behoorlijk teleurgesteld door de thuisclub die er wederom weinig van bakte. Natuurlijk kan het weer een reden zijn dat men het wat rustiger aan deed maar een lijn in het spel van de thuisclub was nauwelijks te ontdekken.

En aangezien Montfoort terecht speelde vanuit de visie dat heel houden veel belangrijker was dan welk resultaat ook bleef er voor de toeschouwers niet veel te genieten over. Het was voor alle betrokkenen dan ook een opluchting toen scheidsrechter Van der Perk uit Leiden voor de laatste keer op zijn fluit blies, de meeste toeschouwers hadden toen al plaats genomen op het terras.

Wat dat betreft verschilde het duel niet zoveel van alle wedstrijden die men na de winterstop heeft gespeeld. Vaak was het net niet, soms helemaal niet zoals het laatste duel tegen Montfoort. Spelers die vertrekken hadden het vizier vooral op de toekomst gericht, waar ook de opstelling niet altijd even logisch leek maar ontbrak het vooral aan chemie die nodig is om een groep spelers te laten functioneren als een team.

En dat terwijl de start van het seizoen hoopgevend was, men deed lang mee om de eerste periode, stond lange tijd op de tweede plaats en op basis daarvan had men gewoon met de eerste vier ploegen mee moeten strijden. Maar in het tweede deel van het seizoen kwam de klad erin en dat wist men met zijn allen niet meer om te draaien. Als voorbeeld geldt de derde periode waarin men alleen Delta Sports’95 achter zich hield. Een seizoen dat hoe verder naar het eind steeds matiger werd.

Het kwam natuurlijk ook omdat men redelijk vroeg in het seizoen al klaar was met de competitie hetgeen regelmatig in publicaties werd bevestigd, de prikkel ontbrak waardoor het verzande in geknoei en weinig aansprekende resultaten. Een goede analyse van het seizoen zal ongetwijfeld gemaakt gaan en moeten worden om er in ieder geval voor te zorgen dat de fouten van deze editie geen vast patroon worden.

Veel is er over het duel tegen Montfoort niet te zeggen hetgeen beaamt werd door de scout van HZVV uit Hoogeveen, komende zaterdag de eerste tegenstander van Montfoort in de nacompetitie. De man vertrok ongeveer ene half uur voor tijd en zal de reis van 90 minuten als zinloos hebben ervaren.

Al waren de gasten wel meer gebrand op een goed slot van het seizoen dan LRC dat in feite alleen in de tweede helft op enige dadendrang kon worden betrapt. Toen had men ook wel wat mogelijkheden al bleven de beste voor de bezoekers.

Dat het er komend seizoen rond het eerste elftal wat anders uit zal zien werd na afloop duidelijk in de bestuurskamer. De begeleiding heeft, met de wedstrijd tegen Montfoort, afscheid genomen na vele jaren trouwe dienst. Ab Donga en Louis Struyk werden door voorzitter Raf Montezinos bedankt voor hun inzet en vele werkzaamheden die ze voor het eerste elftal hebben verricht. Een bloemetje toonde het zichtbare dank-je-wel.

Over het geheel genomen waren er maar bar weinig hoogtepunten. Montfoort had het initiatief in de eerste 45 minuten en LRC bleek aanvallend vooral onmachtig. Er zat ook weinig lijn in het spel en dat betekende dat de thuisclub slechts één serieuze kans uit kon spelen, de bal ging naast. Van Montfoort was meer voetbal te zien al was duidelijk dat de bezoekers met de handrem erop speelde. Maar dat neemt niet weg dat men meer gedrevenheid toonde en vooral betere combinaties op de mat legde.

Na 20 minuten kwam men op een 0-1 voorsprong toen met name Furcan Cetin het oplossen van een verdedigend probleem aan een ander overliet. Maar die was niet aanwezig waardoor Marc van Baal alle ruimte kreeg om doeltreffend uit te halen. De treffer viel in feite nog aan de late kant want in de zevende minuut kwam men al goed weg toen Montfoort de lat raakte.

Blijkbaar was de 0-1 een behoorlijke klap want 2 minuten later stond het al 0-2 met als begin oorzaak collectief geklungel in verdedigend opzicht, Joeyi van Ede was de man die dankbaar profiteerde. Veel meer gebeurde er niet, Montfoort had haar voorsprong en LRC was onmachtig.

De tweede helft gaf een wat energieker LRC te zien al kon het nooit boeien. Alhoewel de eerste kans voor LRC was, de poging van Ricardo Papilaja werd op het laatste moment geblokt werd het initiatief toch redelijk snel weer door Montfoort overgenomen. Aanvallend bleef het schaars aan de kant van de thuisclub en ook de bezoekers vonden het in de hitte allemaal wel prima.

Wie gehoopt had op een wat spannender slot  moest die hoop na 72 minuten definitief laten varen, een uitbraak van de bezoekers waarbij men veel ruimte vond achter en in de verdediging was voldoende voor de 0-3, Thijs Janssen was kansloos en de treffer kwam op naam van Joeyi van Ede.

LRC wisselde nog wat spelers maar voor een belangrijk deel wat het toch vooral wachten op het laatste fluitsignaal, blessuretijd was niet nodig, werd nauwelijks bijgetrokken en daar deed Van Perk iedereen een plezier.

Met een 0-3 nederlaag sloot LRC het seizoen in stijl af, in lijn met de laatste maanden.