Magere wint maar kansen voldoende

Het was zaterdag, in Veenendaal, de laatste uitwedstrijd voor LRC Leerdam met de Merino’s als tegenstander. Ene duel waarin LRC Leerdam eindelijk weer eens de volle winst wist te pakken in wat je uiteindelijk best een wonderlijk duel kan noemen. Over de vraag of de 0-1 winst voor LRC Leerdam was geen discussie.

Hoewel de spanning in de eerste klas C te snijden is, zowel voor plaatsen in de nacompetitie als om rechtstreekse degradatie en nacompetitie hebben LRC Leerdam en Merino’s daar gene bemoeienis mee. Voor beide ploegen is het seizoen al een poosje voorbij en moet men het hebben van een oprisping zoals vorige week de thuisclub bij kampioen DUNO D.

Nu mocht men het onderling uitvechten in een duel dat weliswaar sportief was maar zeker op het scherpst van de snede werd gespeeld, blijkbaar wilde LRC vooral weer eens winnen en met een goed gevoel naar de kleine finale van de EM Cup gaan terwijl Merino’s het afscheid van een speler die 15 jaar in het eerste elftal heeft gevoetbald luister wilde bijzetten.

Dus was er nog iets om voor te spelen waarbij beide ploegen zo compleet mogelijk wilde aantreden. LRC miste Rogier Gerritsen die op vakantie gaan terwijl ook Akram Chentouf niet aanwezig vanwege de blessure aan zijn schouder. Het betekende in de opstelling dat Danny van Steijn weer centraal, naast Wesley Swets speelde en dat Jeffrey Winkelman eveneens een plaats in de basis had gekregen. Die was er ook voor Cedric Sangwa en dat zorgt zo nu en dan toch voor opgetrokken wenkbrauwen bij de volgers al waren het er in Veenendaal maar acht.

Veel publiek was er niet op het duel afgekomen, de wedstrijdbal geschonken door ene persoon die meende over alles een mening te kunnen hebben en dat ook luidkeels aan de goegemeente en acteurs op het veld moest laten horen. En daarnaast nog een supporter die gedurende het duel honger kreeg want hij riep zeer regelmatig ,,pannenkoek’’ naar spelers en scheidsrechter. Maar voor het overige was het een rustige middag op De Groene Velden.

Dus kon iedereen zich concentreren op het duel dat misschien niet hoogstaand was maar het aanzien desalniettemin best waard was. Beide ploegen probeerden over het algemeen de voetballende oplossing te vinden en dat deed LRC over het algemeen een stuk beter dan de thuisclub.

En men kan het duel ook zien als een soort van wonderlijk gebeuren. Zo mag het verloop zeker worden genoemd en dat kan men toch voor een belangrijk deel op conto van LRC schrijven.

In kort komt het erop neer dat LRC in de eerste helft verdient op voorsprong kwam, behoorlijke kansen kreeg om dit verder uit te bouwen mogelijkheden die men ook in de tweede helft kreeg. In de rust was iedereen het er wel over eens, een minimale voorsprong van 0-4 had niet vreemd geweest. Maar afstand kon men niet nemen en Merino’s rook steeds meer haar kansen waardoor doelman Thijs Janssen uit kon groeien tot man van wedstrijd. En dat is met een groot aantal kansen voor je eigen ploeg toch een wonderlijke uitkomst. Dus was de 0-1 verdient maar hadden de cijfers er, in welke volgorde ook, heel anders uit kunnen zien.

Hoewel er enkele pittige overtredingen waren was het duel over het algemeen sportief, scheidsrechter Willem Kuijntjes hield het bij twee gele kaarten, één voor ieder waarbij de kaart voor Furcan Cetin geheel onnodig was. Toch werd er ook rood getrokken, deze kaart was voor trainer Koen Janssen die achter de afrastering werd gestuurd vanwege, waarschijnlijk, het in woord en gebaar niet eens zijn met de scheidsrechter. De trainer van LRC werd weggestuurd ongeveer 10 seconden voor het laatste fluitsignaal.

LRC had er in Veenendaal duidelijk zin in, men speelde met een behoorlijke dosis inzet en dat is toch waar het uiteindelijk allemaal mee begint. Nu heeft Merino’s dat ook wel maar LRC koppelde het in deze wedstrijd met meer voetballend vermogen al blijft het de vraag waarom veel voorzetten niet aankomen. Men zal vooral gokken op de lengte en sterkte van Ansu Camara maar die zat niet echt in de wedstrijd. Nu moet hij ook veel kracht verbruiken in de vaak stevige duels die uitgevochten worden met de tegenstander, welke dan ook, waardoor hij niet altijd op de plaats van bestemming kan zijn. Wat dat betreft blijft men wel heel afhankelijk van de ingevingen van Camara en is het goed dat men in het nieuwe seizoen wat meer te kiezen heeft.

Hadden we het eerder over doelman Thijs Janssen, zijn collega aan de andere kant mag in dat geval ook best genoemd worden. Doelman Jeroen Vrolijk zorgde er persoonlijk voor dat enkele doelrijpe kansen door LRC niet benut konden worden.

Zoals vaak was het begin van het duel voor Merino’s al duurde dat maar enkele minuten. En zo kreeg LRC binnen vijf minuten in feite al twee behoorlijke mogelijkheden die onbenut bleven. Merino’s was wel dreigend maar centraal achterin bij LRC stond men, in feite altijd, op de juiste plaats. Waardoor dreiging van de thuisclub nooit een echte kans werd.

Langzaam maar zeker nam LRC het initiatief in handen en gaat op zoek naar een treffer die er na 16 minuten spelen lijkt te komen. Bart Brandregt kan alleen op het doel afgaan, komt wat naast het doelvlak uit, probeert het zelf waarbij hij de geheel vrijstaande Camara over het hoofd ziet. Kansen die men moet benutten. Maar dat men ook bij de thuisclub zeggen van de kans, 2 minuten later, voor Marco de Gooijer. Hij werd vrijgespeeld middels een voorzet maar, in feite voor open doel krijgt hij het leer toch nog ruim over de lat.

Rond het half uur is LRC nadrukkelijk voor het doel van Jeroen Vrolijk te vinden waarbij Wesley Swets in de handen van de doelman kopt, een schot van Cedric Sangwa wordt gepakt. Maar twee minuten nadien is het wel raak en valt de, achteraf, enige treffer van de wedstrijd. Ansu Camara stuurt  Ali Yilmaz diep en die faalt niet, alleen voor Vrolijk, 0-1. De opluchting is zichtbaar groot bij de doelpuntenmaker. Het was alweer even geleden.

Voor de pauze nog één prima mogelijkheid als Wesley Swets alleen op de doelman afgaat, niet zelfzuchtig is waar dat wel had gemoeten en de breedtepass naar Camara te ver voor hem komt waardoor het lijkt of hij een prima kans naast schiet. Ook nu had de situatie meer moeten opleveren.

In de tweede helft probeert Merino’s de bakens te verzetten, schiet Jamal Bendadi, soms wel erg opgewonden, recht in de handen van Thijs Janssen. Voor de thuisclub het sein wat aanvallender te denken al oogt het niet direct effectief. LRC is wat dat betreft veel gevaarlijker en daaruit had Ali Yilmaz de definitieve beslissing op zijn schoen, hij werd vanaf de vleugel, deze keer met een lage voorzet, bedient maar vrij voor het doel zocht hij dat vele te hoog, de bal verdween op een plaats die alleen in rugby telt.

Na 65 minuten spelen komen beide doelverdedigers nadrukkelijk in beeld. Eerst is het Thijs Janssen die een geplaatste bal over de lat tikt en twee minuten later zien we Jeroen Vrolijk een kopie van die redding uitvoeren. Maar het was het begin van de periode waarin LRC voor de gelijkmaker moest vrezen.

Eerst voorkwam Wesley Swets een treffer toen hij een voorzet op een vrijstaande speler onderschepte en aan de andere kant kwam de laatste kans voor LRC tot stand toen Brennan Bieri als bij toeval de bal tegen zijn hoofd kreeg en daardoor maar net naast kopte al wist Bieri het absoluut zelf niet.

Het laatste kwartier leverde diverse mogelijkheden op voor de thuisclub maar steeds was het Thijs Janssen die wel een voet of een hand paraat had om de kansen die men wegging niet in ene treffer te laten eindigen. En Merino’s mocht ook, terecht, reclameren voor een strafschol toen Furkan Cetin het leer, onbewust met de hand beroerde. Van opzet was geen sprake maar hands was het wel, scheidsrechter Kuijntjes zag het maar wuifde het weg.

In de stand kwam geen verandering meer en kon LRC weer eens drie punten aan het totaal toevoegen waarmee men op weg lijkt naar de doelstelling, meer punten dan vorig seizoen al zal men daarvoor komende zaterdag wel moeten winnen van Montfoort.

LRC Leerdam speelde in de volgende opstelling:

Thijs Janssen – Furcan Cetin, Wesley Swets, Danny van Steijn, Jeffrey Winkelman – Ricardo Papilaja (Gio Sihasale), Cedric Sangwa (Thomas Heideman), Bart Barendregt – Brennan Bieri, Ansu Camara ( Steven Boekhout), Ali Yilmaz.