LRC 1 - WNC

Voor niet al teveel toeschouwers, gemeten naar het belang van de wedstrijd, kregen de thuisblijvers geen gelijk. LRC Leerdam en WNC maakten er een leuk duel dat het aanzien meer dan waard was en met WNC als winnaar waardoor die ploeg op de uitgezette koers blijft van nacompetitie.

Voor LRC was het weer een nederlaag en men komt maar niet van de huidige 30 punten af, met nog twee duels te gaan is het praktisch zeker dat men het rechterrijtje niet gaat ontstijgen op de eindranglijst. Maar om dan te zeggen dat LRC zich naar het eind van het seizoen sleept, daar was tegen WNC niets van te merken.

Veel verschil was er niet te ontdekken tussen LRC en WNC en op basis van het spelbeeld over 90 minuten was een gelijkspel meer in de lijn van de verhoudingen geweest. Maar dat kwam er niet en dat was toch vooral te danken aan de fouten die door LRC gemaakt werden in de tweede helft waarbij gezegd moet worden dat WNC er wel op de juiste manier van profiteerde. En de tegenstander tot fouten dwingen is natuurlijk ook een kunst, WNC staat er hoog mee en heeft prima uitzichten op de nacompetitie.

Dat was ook de positie die men in Leerdam kwam verdedigen, met succes hetgeen men nodig had gezien de resultaten van de andere kandidaten. Maar fouten mag de formatie uit Waardenburg daarin niet maken, slechts twee overwinningen in de laatste duels zijn noodzakelijk om de kans te verzilveren.

Voor LRC resten zoals bekend nog twee wedstrijden die nergens om gaan al zal men toch in ieder geval willen proberen om nog minimaal één positief resultaat binnen te slepen, het zal dan moeten gebeuren of bij De Merino’s of thuis tegen Montfoort.

Want in de laatste tien duels, en dan tellen we de uitwedstrijd tegen SVL niet mee, die stond immers eerder op het programma maar werd afgewerkt in twee delen, speelde men twee keer gelijk, won men één duel en gingen er zeven verloren. Te matige resultaten om de verwachtingen waar te kunnen maken, vanaf de winterstop was het al kwakkelen en daar is men nooit uitgekomen. Het heeft uiteraard zijn oorzaken maar het geeft te denken.

Al kunnen we ook stellen dat het spelniveau de laatste twee duels, DUNO uit en WNC thuis een stijgende lijn te zien geven en misschien wel een houvast voor komend seizoen want daar staat het vizier inmiddels al op gericht.

LRC speelde tegen WNC in de verwachte opstelling, deze keer weer zonder Ricardo Papilaja die nog niet volledig wedstrijdfit was al speelde hij wel degelijk een opmerkelijke en belangrijke rol. Hij kwam in de 25^ste minuut in het veld voor de geblesseerd geraakte Akram Chentouf die met een schouderblessure naar de eerste hulp in Gorinchem moest waar een probleem met een pees in zijn schouder werd geconstateerd en niet de verwachte sleutelbeenbreuk. Hoewel vervelend valt het in dit geval mee. Papilaja speelde een opvallende rol, van een blessure bleek weinig tot niets, hij scoorde maar gaf ook zomaar een doelpunt weg. Waarmee hij  tegen wil en dank toch de meest besproken speler van LRC werd.

Opvallend was ook de inbreng van Bart Barendregt. Niet altijd gelukkig in zijn passes ging hij wel vol de strijd aan, won menig duel al kwam dat vooral in de tweede helft meer tot zijn recht. Maar onder het motto ,,niet lullen maar poetsen’’ was hij wel een voorbeeld voor zijn team.

Bij WNC beschikt men vooral over een sterke aanval waarbij menigmaal de hoofdrol is weggelegd voor Vincent Verheul die het lastig had met tegenstander Furcan Cetin al was dat andersom ook zeker het geval, het onderlinge duel werd gewonnen door Verheul al speelde Cetin zeker de eerste helft geen slechte wedstrijd. In het tweede deel verloor hij Verheul regelmatig uit het oog.

Mooi om te zien waren ook de ,,gevechten’’ tussen Rogier Gerritsen en Willem-Paul van der Heiden. Stevig maar fair en Gerritsen als winnaar op punten, de gekende schutter Van der Heiden kreeg nauwelijks een kans om zijn naam waar te maken. Waarmee het dus een leuk duel was om naar te kijken, LRC lang uitzicht had op een positief resultaat, daarvoor ook mogelijkheden kreeg maar uiteindelijk genoegen moest nemen met een 1-3 nederlaag. Dat beide trainers een ander idee hadden na afloop over het verdient zijn van de winst is inherent aan het aan het woord laten van trainers, het is van alle tijden en alle dag.

De beginfase was voor WNC dat het veld ingekomen was met het idee dat men snel op voorsprong wilde komen om vervolgens vanuit een gesloten verdediging verder te gaan. Een beproefde speelwijze. Men kreeg enkele corners die regelmatig gevaarlijk voor het doel van Thijs Janssen kwamen en na 5 minuten al gewenste resultaat opleverde. Een hoge corner kwam bij de tweede paal waar de bal redelijk vrij werd ingekopt maar via de verre paal weer uit het doel kwam, daar stond Willem-Paul van der Heiden om af te maken maar de treffer werd afgekeurd op advies van assistent A.M.M. Klerks uit Waalwijk die buitenspel uitstekend had waargenomen.

Het feest ging dus niet door waarbij WNC praktisch altijd de lange bal hanteerde richting aanval en LRC die eerste helft toch wel heel veel ruimte liet aan de tegenstander. Dat WNC op voorsprong kwam was niet zo vreemd, de manier waarop domweg knullig. Een hoge bal werd voor het doel van LRC geslingerd waar Danny van Steijn klaar stond om weg te koppen, hij werd echter verrast door een halve mistrap van Gerritsen waardoor de bal enigszins uit koers raakte en Van Steijn uit positie kopte de bal achter de verbaasde Janssen, 0-1.

LRC zocht waar mogelijk wel de aanval maar de eindpass was regelmatig net niet goed genoeg al was het soms dringen voor het doel van Arjen Kaasjager, met WNC uiteindelijk als winnaar.

Na 25 minuten kwam Ricardo Papilaja in het veld die tegen WNC altijd een opvallende rol speelt, het was deze editie niet anders. En hij was de man van de gelijkmaker. Het inbrengen van Papilaja bracht vooral meer evenwicht, een speler die de oplossing graag in de lengte van het veld zoekt en minder in een tikkie breed.

Hij stond 4 minuten in het veld toen hij zijn stempel al drukte met de gelijkmaker, een fraaie treffer. Aangespeeld kapt hij eerst een tegenstander uit en zoekt vervolgens de hoek naast zijn vriend Arjan Kaasjager. De bal paste precies en de 1-1 kon weer op het denkbeeldige bord.

Het duel was er mee in evenwicht met een tegenstander, WNC, die iets meer werklust in de wedstrijd gooide maar geen echte kansen meer kreeg. LRC was soms dreigend in de omschakeling maar tot resultaat kwam het niet. Al waren de pogingen op zich goed uitgevoerd en kansrijk, aan beide kanten.

In de tweede helft hetzelfde beeld, twee ploegen die speelden voor de overwinning en LRC dat gelijke tred hield met de hoger geplaatste tegenstander. De wedstrijd bleef boeien en het was maar de vraag wie als eerste de ban kon breken. De eerste mogelijkheid was voor Rogier Gerritsen die lengte tekort kwam bij een vrije trap van Papilaja maar een snelle uitval van WNC was al even dreigend en eindigde in het zijnet.

WNC was uiteindelijk de formatie die weer op voorsprong kwam al ging er deze keer ook een grote fout van LRC aan vooraf. LRC leek dreigend te worden maar Furkan Cetin verspeelde nogal knullig de bal, de omschakeling was vervolgens voor WNC want terwijl LRC nog liep te mopperen over deze situatie deponeerde Aimen Seqqal het leer al fraai in de uiterste hoek. Thijs Janssen was kansloos op deze fraaie poging van een meter of 25, 1-2.

Dus kon LRC weer in de achtervolging al moest men eerst nog een 1 tegen 1 situatie overleven toen Kevin Groffen alleen voor Janssen verscheen met de laatste als winnaar. Maar in de 37^ste minuut was LRC toch weer dicht bij de gelijkmaker toen een hakballetjes van Ansu Camara, voor de voeten van Gerritsen kwam, zijn poging ging maar rakelings naast. Vervolgens gooide de thuisclub alles op de aanval door het inbrengen van Rick van Loo en Brennan Bieri maar uiteindelijk viel het doelpunt weer aan de andere kant ook nu een persoonlijke fout, deze keer van Ricardo Papilaja die veel te zacht terug speelde, de bal meer aaide. Vincent Verheul won het op snelheid van zijn achtervolgers en won ook het duel met doelman Janssen waarna het scoren nog de makkelijkste opgave was, 1-3.

De wedstrijd was er wel mee gespeeld al was het slotakkoord uiteindelijk nog voor de thuisclub. Verdedigend wilde WNC echter van geen opgeven weten en hoewel soms dichtbij bleef het bij een 1-3 overwinning voor de bezoekers. Een wat zure nederlaag voor de thuisclub die wel liet zien dat men de matige periode van de laatste weken achter zich gelaten heeft, nu alleen nog het bewijs doormiddel van punten.