LRC Leerdam neemt revanche op zichzelf

Een op zich hectische week werd door LRC Leerdam op een goede manier afgesloten, 3-1 winst tegen Woudenberg. In een niet al te hoogstaande wedstrijd toonde LRC Leerdam de tweede helft dat men beter was dan Woudenberg en de winst was naast uitermate nuttig ook verdient. De bezoekers eindigden het duel met acht spelers.

Of het veel invloed op de wedstrijd had wagen we te betwijfelen als deed de eerste rode kaart de bezoekers wel degelijk pijn. Doelman Daan Schennink werd in de 43^ste minuut met rood van het veld gestuurd nadat hij buiten zijn 16-meter gebied Brennan Bieri, die alleen op hem af ging, onreglementair onderuit haalde. Voor scheidsrechter Richard van de Rest was er geen andere mogelijkheid dan de doelman weg te sturen. Zijn vervanger was de pas 19-jarige Laurens Donker en die ontbrak het aan ervaring.

De andere rode kaarten vielen pas aan het eind van het duel toen de beslissing al gevallen was. Het wegsturen van Steffan Kranendonk en Mark de Graaf had als reden de tweede gele kaart en heel slim was dat niet. Maar deze kaarten waren zeker niet meer van invloed op het resultaat.

Zoals gezegd, over de gehele wedstrijd zeker verdient al kan er over de eerste helft weinig positiefs gemeld worden. Wat beide ploegen de toeschouwers voorschotelden was eerste klas onwaardig. LRC deed het met een wat andere opstelling, een gevolg van het te laat zijn van vier spelers op de donderdagtraining waardoor ingrijpen van trainer Koen Janssen niet uit kon blijven.

Het betekende dat er gehusseld moest worden in de opstelling en Jordi Kamp weer eens in de basiself stond. Jeffrey Winkelman nam de plaats in van Furcan Cetin die naar een positie op het middenveld was gegaan. Het was voor hem een hele aanpassing en Cetin speelde niet bepaald zijn beste wedstrijd van het seizoen. Voorin ging het vooral om het invullen van de positie van spits, Ansu Camara een zekerheidje als hij er is, stond langs de kant na zijn rode kaart van vorige week tegen DTS. Er waren wat opties en de trainer koos voor Bart Barendregt die het probleem had dat hij niet 100% fit aan de start stond, op de training wat ongelukkige tikken opgelopen.

Het was op verschillende posities wennen en dat lukte voor de rust niet echt ook al omdat er een bepaalde matheid over het elftal lag die men maar niet afgeschud kreeg. Ook tegenstander Woudenberg presteerde onder niveau maar wellicht was dat wat makkelijker verklaarbaar aan de hand van de ranglijst. Veel anders dan in de eerste wedstrijd speelden men niet, uit een stevige verdediging proberen met lange halen wat teweeg te brengen voor het doel van de tegenstander. Veel lange ballen op goed geluk en daar ging LRC nogal makkelijk in mee waardoor het uiteindelijk helemaal niets was in die eerste 45 minuten.

De disciplinaire straf duurde voor drie van de vier betrokken spelers slechts één helft want in de rust werden de nodige wissels ingebracht. Direct na de pauze kwam Cedric Sangwa voor Brennen Bieri en Akram Chentouf voor Bart Barendregt.

Het sorteerde best wel effect al was het grote verschil dat men ook daadwerkelijk werk wilde maken van het inlopen van de 0-1 achterstand. Het hele team werkte harder al kwam men speltechnisch nooit tot echte hoogstandjes. In ieder geval was men dreigend ook al omdat de alleskunner van LRC, Rogier Gerritsen, naar de spits was gedirigeerd en daar ,,oorlog’’ moest gaan maken. LRC ving de tegenstander ook vroeger op waardoor er van enige opbouw praktisch geen sprake meer was bij Woudenberg en LRC het leeuwendeel van het balbezit had.

En dan heb je het geluk nodig dat de gelijkmaker snel komt na de aftrap en dat geluk had LRC al was de 1-1 wel op basis van eigen kracht en vooral geloof in de mogelijkheid. De tweede helft leverde daarmee een heel ander beeld op dan de eerste en hoewel het niet hoogstaand was, voor het publiek viel er wat meer te zien waarin het kwaliteitsverschil tussen LRC en Woudenberg onmiskenbaar aanwezig was met een 3-1 overwinning als beloning.

Voor LRC betekent het dat men steviger in de middenmoot staat en, het wordt een repeterend verhaal, nog de nodige plaatsen kan stijgen aan het eind van de inhaalcyclus. In verliespunten staat men immers op de tweede plaats hetgeen een mooie uitgangspositie is maar het zal allemaal wel eerst waargemaakt moeten worden. Men heeft in ieder geval afstand van de laatste posities kunnen nemen. Voor Woudenberg wordt het een ander verhaal, de ploeg staat voorlaatste, kan nog wat kanten uit maar dat men in de hoek zit waar de klappen vallen is onmiskenbaar.

Waar het de eerste 45 minuten betreft, er was nauwelijks sprake van enige opwinding en zeker het midden gedeelte was slaapverwekkend. LRC wist nauwelijks voor gevaar te zorgen ook al omdat het allemaal wel heel slordig was en men de grootste moeite had in aanvallend opzicht een vuist te maken. De bal kwam er gewoon nooit. Aan de kant van Woudenberg was het niet veel beter, ook daar geen gevaar voor het doel van Thijs Janssen.

Al waren de 45 minuten niet volledig onbesproken in de rust. Eerst was daar de treffer van Woudenberg, totaal onverwacht en met dank aan de open deur die door enkele verdedigers aan Mark de Graaf werd geschonken. Hij schoot vanaf de zijkant van het doel snoeihard binnen en dat betekende onverwacht 0-1.

De volgende opwinding was een enorme kans voor de bezoekers toen men vrij voor doelman Janssen opdook. Meer dan de handen van de doelman vond men niet waarbij je ook kan stellen dat Thijs Janssen uitstekend stond opgesteld. Maar de meeste opwinding kwam toch via doelman Daan Schennink aan de andere kant die na 43 minuten spelen de rode kaart kreeg voorgehouden. Brennan Bieri ontsnapte aan de aandacht van een verdediger, onderschepte een terugspeelbal en ging alleen op Schenning af. Omspeelde de uitgelopen doelman ook die Bieri, zonder grove overtreding, toch ten val bracht. Van de Rest kon weinig anders dan rood trekken. De vrije trap die nog resteerde leverde niet het gewenste resultaat op. Wisseldoelman Laurens Donker, 19 jaar pas kwam in het veld, een veldspeler werd vervangen. Donker moest direct aan de bak maar hield zijn doel schoon.

In de tweede helft een ander beeld. LRC liet zien dat men er echt voor wilde gaan, of men elkaar ook beter wist te vinden is maar de vraag, succes begint echter bij de wil het ook te halen en dat laatste was zeker het geval. Men begon direct stormachtig en na één minuut punterde Rogier Gerritsen de bal tegen de doelman aan maar 5 minuten later was het wel raak. Een goede combinatie werd besloten met een poging van Jordi Kamp die door doelman Donker niet klemvast gehouden kon worden en de attente Gerritsen gleed de bal over de lijn, 1-1.

Het eerst doel was bereikt, snel het geheel weer in evenwicht brengen want Woudenberg is wel een ploeg die lang een voorsprong kan vasthouden en naarmate de tijd verstrijkt steeds lastiger te kloppen is. LRC was feller in de duels, eindelijk weer de afgemeten voorzetten van Ali Yilmaz die voor een constante dreiging zorgde. Het zag er allemaal goed uit maar in minuut 19 sloeg de schrik toch om het hart toen LRC verdedigend een foutje maakte en een aanvaller alleen op Thijs Janssen af kon gaan. Het leverde de beste redding van de wedstrijd op, Janssen bleef winnaar in het man tegen man duel en weg was de grote kans voor Woudenberg.

Voor LRC het sein toch snel een beslissing te forceren al zal men niet gedacht hebben dat het tweede doelpunt op een dergelijke manier tot stand zou komen. Ricardo Papilaja mocht een vrije trap nemen praktisch op de zijlijn. Voor het doel brengen en dan maar hopen dat een eigen speler er tegenaan kan lopen. Maar of het bewust was of niet, de bal van Papilaja zeilde naar de verre hoek, doelman Donker zag het anders en ging naar de grond terwijl de bal rechtstreeks tegen het zijnet binnen sloeg, 2-1. Een verrassende treffer zoveel is zeker maar LRC was er blij mee.

Woudenberg reageerde snel door het inbrengen van twee wissels maar voor dat effect had keek men al tegen een 3-1 achterstand aan. Een mooie actie van Akram Chentouf die alleen richting strafschopgebied kan, niet zelfzuchtig is maar de bal richting Rogier Gerritsen speelt, deze heeft al gekeken, zag in zijn ooghoek Cedric Sangwa volledig vrij staan. Een overstapje was voldoende om hem in stelling te brengen en verwoestend hard knalde hij de bal in het dak van het doel. Dat hij hierna de technisch manager van LRC achter het doel opzocht zal zo zijn reden hebben gehad. Maar het was wel 3-1 en in principe wedstrijd gespeeld.

Voor LRC was rustig uitspelen, zonder kaarten, de opdracht. Woudenberg dacht daar wat anders over en men reageerde regelmatig verbaal op signalen van scheidsrechter Van de Rest die het hele duel zeker niet op een beslissende fout was te betrappen. Maar zoals je dan verwachten mag leveren dat soort acties wel gele kaarten op. Steffan Kranendonk en Mark de Graaf hadden aan het eind van het duel het rijk alleen onder de douche, ze mochten die na twee gele kaarten wat eerder opzoeken. Niet echt handig.

Voor beide doelen gebeurde er niets noemenswaardig meer en bleef het bij een 3-1 overwinning voor LRC.