LRC Leerdam op alle fronten afgetroefd door DTS Ede

LRC Leerdam maakte in het uitduel tegen DTS Ede, vooraf toch gezien als belangrijk, geen al te beste beurt. Het werd een terechte 6-1 nederlaag tegen veel beter DTS dat bij vlagen LRC Leerdam de nodige hoeken van het veld liet zien. Een teleurstellend resultaat derhalve en anders dan gehoopt zal men toch naar beneden moeten gaan kijken.

De conclusies na afloop van het duel in Ede waren voor LRC hard te noemen. De thuisclub bleek veel verder in deze fase van het seizoen, door velen aangeduid als het belangrijkste deel van het seizoen, dan de bezoekers die op veel fronten tekort schoten. Op de winst voor DTS was niets af te dingen en had zelfs nog hoger kunnen uitvallen.

Tegenover Regio-voetbal gaf trainer Koen Janssen blijk ‘not amused’ te zijn over de geleverde prestatie. Het was ruk met een grote R. Het was gewoon niet goed genoeg”, vond Janssen.

LRC zit momenteel niet in zijn beste vorm. “Individueel is het niet goed genoeg en ook als team zijn we niet in vorm”, weet Janssen. “Verder doen we er ook niet genoeg voor. Op deze manier heeft het weinig zin. Er moet echt wel wat veranderen om nog iets van dit seizoen te maken.”

Woorden van teleurstelling en gezien hetgeen op het veld werd gelegd niet geheel vreemd al blijft het ook zo dat ook een trainer mede verantwoordelijk is voor het resultaat. Dat LRC zich als geheel geen elftal toonde in die zin dat men het de tegenstander moeilijk kon maken mag iedere betrokkene zich aanrekenen. Tegen een groot aantal persoonlijk fouten valt moeilijk op te trainen, ze gebeuren in een wedstrijd en daar heb je vanaf de kant maar heel weinig invloed op. Met name centrale verdediger Wesley Swets maakte een nonchalante en daardoor onzekere indruk en zijn niet gelukte acties werden tot drie keer toe gevolgd door een treffer van DTS.

Zoals LRC verdedigend toch geen beste dag had op het fraaie Inschoten, weinig vertrouwen, geen grip op de zijkant van het veld waar de verdedigers toch regelmatig werden overlopen. Tel daarbij op dat het moeilijk was grip op het middenveld te krijgen en men kan op de vingers natellen dat dan ook de aanvoer naar de aanvallers te wensen overlaat.

Wat LRC wel had was een sterk bezette bank hetgeen voor een deel te maken had met het missen van enkele trainingen door werkomstandigheden.

Hoe anders is de vorm waar de thuisclub in steekt, als geheel maakte men een sterke indruk, houdt de verdediging goed gesloten en heeft enkele technisch vaardige spelers die voortdurend op een andere positie zijn te vinden. Nu kreeg men van LRC ook alle ruimte om zo te spelen maar dan toch, je moet het kunnen ook. En DTS lukte het uitstekend en zeker in de beginfase van de tweede helft, toen LRC alle risico moest nemen en men één tegen één ging spelen regende het kansen voor de thuisclub.

Dat men dat risico moest nemen was logisch en was mede ingegeven door de rode kaart van Ansu Camara die het maar niet eens kon worden met Sil Buikema van DTS, beide spelers werden in de 43^ste minuut door de soms warrige scheidsrechter Akkaya wat eerder naar de kleedkamer gestuurd. Daarmee was LRC direct haar aanspeelpunt in de spits kwijt, een positie die een tijdje werd waargenomen door Rogier Gerritsen die veel duels uitvocht daaruit ook regelmatig als winnaar uit kwam maar verder maar weinig spelers in zijn buurt vond.

LRC nam de tweede helft veel risico in verdedigend opzicht, het bleek niet helemaal aan het elftal besteed, DTS bleef de betere ploeg met de meeste kansen. Al had de thuisclub over voorspoed niet te klagen. Persoonlijke fouten zorgde voor verschillende doelpunten en Akram Chentouf was zo vriendelijk de bal achter zijn eigen doelman te werken al zal hij daar weinig van hebben meegekregen, het is de pech voor een elftal als het niet loopt.

De 6-1 spreekt boekdelen en LRC kan moeilijk tevreden zijn met de huidige negende plaats en dat betekent dat men nog vol aan de bak moet in de komende duels. De spelers zullen dat wel meekrijgen en anders ligt daar een schone taak voor de begeleiding. Het kan uiteindelijk toch niet zo zijn dat en er opeens niets meer van kan. Dat het een keer minder gaat kan gebeuren maar het moet in een seizoen niet teveel voorkomen. Voor LRC was het in principe de tweede keer, GRC’14 uit en nu DTS Ede, het moet genoeg zijn.

Het begin van de wedstrijd was nog afwachtend van beide kanten al was direct zichtbaar dat de thuisclub het vooral en vaak over de zijkant probeerde. Daar lagen ook de mogelijkheden. LRC probeert het eveneens en was als eerste gevaarlijk toen een strakke voorzet van Bart Barendregt door Ansu Camara naast werd geschoven. Het waren de eerste beschietingen.

De wedstrijd leek in evenwicht al nam DTS toch redelijk snel het initiatief over alleen door de bal beter naar een speler met hetzelfde shirt te spelen. De thuisclub vindt elkaar makkelijker en ogenschijnlijk is men ook bereid wat meer energie in 90 minuten voetbal te stoppen, een eerste vereiste voor succes.

De thuisclub was na 11 minuten voor het eerst gevaarlijk maar doelman Thijs Janssen haalde de bal uit de korte hoek. De volgende mogelijkheid viel aan de andere kant toen Ansu Camara met een harde voorzet Akram Chentouf, redelijk vrij voor het doel zijn voet onvoldoende tegen de bal kon zetten, het had zomaar de voorsprong voor LRC kunnen betekenen, het was het niet.

Die kwam in de 24^ste minuut wel voor DTS een doelpunt dar voorkomen had kunnen en moeten worden. Eerst ontsnapt een speler aan de buitenkant waarbij onvoldoende wordt afgestopt, de harde voorzet ging voor het doel langs waar Jamal Ouassif zomaar uit de rug van Furkan Cetin kon weglopen en scoren toen niet moeilijk meer was, 1-0.

DTS bleef het initiatief houden zonder tot grote kansen te komen hetgeen LRC ook niet echt lukte, het was alleen dreigend.  De thuisclub kwam voor rust nog op 2-0 toen Wesley Swets, in de 36^ste minuut, wel heel simpel de bal inleverde aan Ouassif voor wie de weg naar het doel open lag. Even leek Rogier Gerritsen wat te kunnen uitrichten, het bleek niet zo en Thijs Janssen was kansloos. Dat in minuut 43 Ansu Camara en Sil Buikema er met rood afkonden was al vermeld.

In de rust waren door Koen Janssen de nodige veranderingen doorgevoerd, zo kwam Ali Yilmaz voor Brennan Bieri en Sedan Ozan voor Danny van Steijn. Gerritsen was definitief doorgeschoven naar de spits en Ricardo Papilaja deed vanaf het middenveld een stapje terug.

Vooral het eerste kwartier denderde DTS als het ware over LRC heen, verdedigend was er geen leiding en men bleef nonchalant in balbezit. In de 48^ste minuut het ongeluk moment voor Akram Chentouf die Thijs Janssen een inzet met de voeten zag keren maar de bal kwam precies tegen de speler van LRC aan en toen was er geen houden aan, 3-0.

LRC had toen nog wat veerkracht want 2 minuten later geloofde men er weer in, althans dat dacht men. Sedan Ozan is sterk in het duel en ziet de opkomende Thomas Heideman aankomen. De bal wordt op maat terug gelegd en doelman Robin Franken heeft geen verweer, 3-1.

De hoop voor LRC duurde slechts 3 minuten, toen liep Jamal Ouassif nogal makkelijk uit de rug van de verdedigers van LRC en een dergelijke kans moet je deze speler niet geven, 4-1. Het duel was er wel mee gespeeld, LRC liet veel ruimte achter de verdediging hetgeen er voor zorgde dat praktisch iedere aanval van DTS als gevaarlijk kon worden bestempeld.

Het resulteerde in nog twee treffers, beide van Jesse Buikema die een terug springende bal vanaf de paal in minuut 70 promoveerde tot 5-1 en in minuut 80 zijn snelheid optimaal gebruikte, scoren was nog de makkelijkste klus waarmee de 6-1 eindstand op het bord kwam.

LRC droop af, een les rijker terwijl de toch weer aanwezige supporters uit Leerdam vooral van het lekkere zonnetje hadden genoten. Voetballend een dag om snel te vergeten en weer richten op de thuiswedstrijd tegen Woudenberg, a.s. zaterdag.