Doel gehaald na slechte wedstrijd, 0-0

Nog vier wedstrijden zijn er voor LRC Leerdam te spelen maar het seizoen is over en kan in feite de geschiedenisboeken in. Men had voor de wedstrijd tegen Delta Sports’95 nog één punt nodig voor definitieve zekerheid en die kwam er via een 0-0 gelijkspel. Een resultaat waar men mee tevreden kan zijn, beide in dit geval.

In een wedstrijd die bij weinigen in het geheugen zal blijven hangen kon men de loomheid van het warme weer maar moeilijk van zich afspelen. Kort gezegd het was van beide kanten een heel matig duel dat nooit kon boeien en kansen al even schaars waren als ijspegels aan de tribune in mei.

Maar misschien was het eindresultaat wel heilig, voor Delta Sports in ieder geval. Die tegenstander speelt nog om degradatie te ontlopen en als het maar enigszins mogelijk is ook de nacompetitie. Voor LRC stond er bij de aftrap al niet veel meer op het spel, natuurlijk had men in theorie nog een punt nodig maar dat was slechts een theoretisch verhaal, niet alle ploegen die in gevaar zijn gaan de laatste duels allemaal winnen al blijkt uit de uitslagen dat er veel mogelijk is.

Maar het 0-0 gelijkspel was in ieder geval voldoende om te kunnen zeggen dat men het op eigen kracht heeft gered en niet meer afhankelijk is van andere. En dat mag na deze wedstrijd toch gezien worden als een positief punt.

Vraag is of LRC in die laatste vier wedstrijden nog een doel heeft, de vraag is meer of spelers het kunnen opbrengen voor dat doel te gaan, afsluiten met meer punten dan een seizoen eerder en daarvoor heeft men er nog vijf nodig. Maar veel spelers wekken de indruk daar niet direct mee bezig te zijn, misschien met een andere vereniging waar men naartoe gaat en dat is jammer want zo wordt het slot van het seizoen meer een noodzakelijk kwaad.

Terwijl men het seizoen toch zo goed was gestart, lees er de voorbeschouwing op het duel tegen Delta Sports maar op na, maar zo aan het eind van het seizoen heeft men net zoveel wedstrijden gewonnen als men verloren heeft en daarmee gaat men in geen enkel seizoen of afdeling potten breken. LRC zal nog haar best moeten doen om het seizoen af te sluiten in het linkerrijtje al zijn daar wel mogelijkheden voor.

En men kan, hopelijk de laatste vier wedstrijden, weer beschikken over Ansu Camara die donderdag, Hemelvaartsdag. eindelijk weer mag spelen na zijn schorsing. En daar zal iedereen het over eens zijn, het scheelt een slok op een borrel want een echte stand-in had men dit seizoen niet voor de spits. Aanvallend kon LRC weinig tot geen potten breken, geen vuist maken en dat verklaart waarom men zo moeilijk tot scoren komt.

Tegen Delta Sports had men de beschikking over praktisch alle spelers en mocht Rick van Loo het in de punt van de aanval laten zien. Maar Van Loo is geen Camara, werkt hard maar tegen de stevige verdedigers van de tegenstander komt hij nog kracht tekort. Daarnaast ontbreekt wedstrijdritme. Hij werd voorin gesteund door Ali Yilmaz, LRC had daarnaast de bedoeling dat ook het middenveld moest aansluiten maar veel kwam daar niet van terecht. Sedan Ozan mocht het van links proberen, weliswaar nog niet fit bleef het voornamelijk bij proberen.

Verdedigend stond het wel prima en daar konden, als er cijfers uitgedeeld moesten worden, de hoogste worden gegeven. Rogier Gerritsen stond weer op zijn vertrouwde positie hetgeen hem toch een stuk makkelijker afgaat dan in de spits. Niet dat hij daar niet te vinden was maar hij is sterker door er bij gelegenheid te komen dan er al te zijn. Datzelfde geldt voor Wesley Swets, ook komend seizoen LRC, die voor de gevaarlijkste aanval van LRC zorgde. Danny van Steijn die aan zijn afscheidstournee bezig is, is de laatste weken ook weer helemaal opgebloeid en dat kan ook gezegd worden van Jeffrey Winkelman.

Het opstellen van Ozan had tot gevolg dat Brennan Bieri op de bank moest beginnen, in de tweede helft speelde hij een deel mee en dat zeer gedreven, deze keer zonder veel geforceerde acties en werd daarmee de meest in het oog springende speler van de thuisclub.

Maar zoals LRC speelde deed Delta Sports het ook en mocht in de tweede helft niet mopperen toen het initiatief dat LRC nam niet in tellende daden omgezet kon worden. De bezoekers uit Houten kwamen in principe maar voor één ding, niet verliezen en dan is een gelijkspel ook al winst. Het was in het veld te zien want men hield veel spelers achter de bal om met twee aanvallers te proberen voor enig gevaar te zorgen. Het leverde het balbezit voor LRC op maar een vuist maken kon men niet.

Het bleef in 45 minuten bij mogelijkheden, echte kansen waren het nauwelijks te noemen en de toeschouwers moesten lang wachten alvorens de wedstrijd echt tot leven kwam. LRC had twee mogelijkheden, de eerste na 35 minuten toen een vlagsignaal voor buitenspel van Rick van Loo achterwege bleef maar verdedigers niet iets eerder bij de bal waren. Even later probeerde Seda Ozan het maar het schot was te slap om de doelman te verontrusten.

Aan de andere kant ook twee mogelijkheden voor Delta Sports, allemaal aan het eind van de eerste helft. Eerst gaat een schot van afstand niet eens zover naast al bleek daarbij ook de onmacht om het leer tussen, tenminste, de palen te krijgen. De tweede mogelijkheid was groter toen Nawid Hashermi achter de verdedigers vandaan kwam bij een voorzet en slechts een teenlengte tekort kwam om binnen te schieten.

Dan meer een poging doen om het in de tweede helft ten gunste te laten keren. De constatering moet zijn dat het niveau er niet beter op werd waarmee de wedstrijd het predicaat matig dik verdiende. Al moet gezegd dat LRC wel wat meer energie in het duel stopte, beter was en veel meer balbezit had dan Delta Sports dat steeds meer voor een punt ging. Het betekende drukte in de laatste lijn van de bezoekers waar LRC onvoldoende doorheen kon spelen. En als dan de voorzetten nog eens regelmatig te lang zijn wordt het moeilijk scoren.

Verdienen deed LRC de winst op basis van de tweede helft wel en liet Brennan Bieri zich, in minuut 61, koud in het veld direct zien. Zijn mogelijkheid ging door een vlagsignaal echter verloren. Lang bleef het zonder mogelijkheden, vooral dreiging. En in die situaties kan het altijd gebeuren dat de tegenstander in een kansrijke positie komt. Dat gebeurde in de 75^ste minuut, het was de enige mogelijkheid in de tweede helft voor de bezoekers, maar toen bleek waarom Rogier Gerritsen een betere verdediger is dan aanvallend aanspeelpunt. Met een prima uitgevoerde bloktackle voorkwam hij dat doelman Thijs Jansen werkelijk in actie hoefde komen.

LRC was nog twee keer dichtbij en twee keer kwam dat op naam van Wesley Swets, eerst kopte hij een voorzet prima in maar de redding van de doelman kreeg hetzelfde waardering. De tweede kwam voort uit zijn eigen optreden. Hij begon vanaf de middenlijn aan een solo, passeerde veel tegenstanders maar op het moment dat hij daadwerkelijk kon scoren zat er alsnog een voet van een tegenstander tussen, meer dan een corner leverde het uiteindelijk niet op.

En bleef het dus bij een 0-0 gelijkspel waarmee LRC te weinig kreeg maar haar doel had bereikt. Donderdag speelt men, om 15.00 uur, de laatste inhaalwedstrijd, uit tegen kampioen DUNO in Doorwerth.