SVL 1 - LRC 1

Het duel tussen SVL en LRC Leerdam was zaterdag in Langbroek niet bepaalt een feestje. Dat had in de eerste plaats met de omstandigheden te maken en later in het duel met het vroegtijdig eind van deze wedstrijd bij een 3-0 voorsprong voor LRC Leerdam.

Wat dat betreft leek LRC aardig op weg de matige indruk van een week eerder tegen Merino’s voorgoed naar het verleden te spelen. Men had in de eerste helft een volkomen terechte 3-0 voorsprong genomen en niets wees er in de rust op dat het matig acterende SVL in staat zou zijn nog terug te komen. Echter na 53 minuten spelen vond de scheidsrechter het voldoende en waar iedereen dacht aan een afkoelingsperiode besloot hij niet meer verder te gaan. De nodige spelers en supporters bleven in verwarring achter.

Hiermee kunnen we concluderen dat het LRC maar niet lukt om op de helft van het aantal te spelen wedstrijden te komen, men moet nog drie duels inhalen en dat kunnen er, gezien de weersverwachtingen, nog best wat meer worden. Veel hoop dat er komende weke gespeeld gaat worden zal er niet zijn. Het geheel trekt de ranglijst welbehoorlijk scheef maar dat is één van de consequenties bij de late start van het seizoen en daarmee laat eindigen terwijl men natuurlijk moeilijk rekening kan houden met de slechte winterse omstandigheden die dit jaar, waar het voetbal betreft redelijk extreem zijn. En was het geen vorst dan was er weer nattigheid. Tijd voor een versnelde aanleg van de kunstgrasvelden.

LRC kon aantreden met een volledige selectie, geen problemen met vakantievierende spelers hetgeen bij SVL net wat anders was. Men speelde met een reserve doelman, de ander was op vakantie terwijl een ander op de bank moest beginnen, net terug van vakantie.

De thuisclub had sowieso een hectische winterperiode achter de rug. De chemie tussen spelers en trainer was niet zoals die moest zijn en dan is de oplossing altijd dat de trainer het haasje is. Hij werd vervangen door John van Loen die voor een half jaar tekende om komend seizoen bij VVZ in soest aan de slag te gaan. Van Loen zou een belangrijke rol spelen bij het opstootje later in de wedstrijd.

Beide ploegen waren, zoveel was vooraf duidelijk, enkel gebaat bij drie punten en die zouden, bij een normaal verloop, naar Leerdam worden meegenomen. Er waren wat wijzigingen aangebracht in de opstelling. Ricardo Papilaja was wee herstelt van zijn ziekte en stond als rechter vleugelverdediger opgesteld waardoor Danny van Steijn naar de reserve bank was verwezen. Voorin had Brennan Bieri plaats moeten maken voor de weer herstelde Rick van Loo die een prima wedstrijd speelde, lichtvoetig bleek en verantwoordelijk voor een fraaie treffer. Het blijft bij hem echter de vraag hoe lang hij gevrijwaard blijft van blessures, voor LRC is het te hopen heel lang. Voor het overige stond iedereen op de positie die voor hem in de gedachte van trainer Koen Janssen zat.

LRC was vooral  technisch beter dan de vooral slordige thuisclub die soms als een volslagen vreemdeling over het kunstgras stuiterde al zegt dat niet dat men de volle eerste helft ongevaarlijk was. Even verslappen tegen SVL betekent dat men heel snel het deksel op de neus kan krijgen, het viel voor LRC mee maar de thuisclub was twee keer akelig dicht bij een treffer.

Maar dat neemt niet weg dat de 0-3 voorsprong bij de rust verdient was, LRC speelde het aanvallend beter uit en speelde als team ook beter dan men zich van een week eerder kon herinneren. Alleen jammer dat het geen drie punten oplevert en men afhankelijk wordt van een uitspraak van de tuchtcommissie die ten minste gaat besluiten dat het duel uitgespeeld zal moeten worden, misschien combineren met de tweede helft tegen Sliedrecht die men nog te goed heeft. echt vrolijk kan men natuurlijk niet worden van al deze gebeurtenissen en het zal aan de begeleiding en spelers zijn om dit in de toekomst te voorkomen. Niet dat daarmee gezegd wordt dat men ook schuld heeft, dat is aan de KNVB, maar uit dergelijke situaties blijven voorkomt al heel veel.

LRC begon, ondanks de kou, voortvarend aan het duel, zocht direct de aanval om daarmee de tegenstander ver van het eigen doel te houden. Dat zal althans de opzet geweest zijn die wonderwel werkte in de beginfase. Doelman Thijs Janssen zal blij geweest zijn dat hij op dat moment de ijzige wind in de rug had, zijn eerste serieuze balcontact kwam pas na 16 minuten spelen.

LRC het initiatief en een eerste gevaarlijk moment na 5 minuten met een corner van Rick van Loo die rechtstreeks op de buitenkant van de paal terecht kwam. Verdedigend maakte SVL een vooral onzekere indruk en LRC kon daar aardig doorheen combineren zoals bleek na 13 minuten spelen. De weer in ,,oude’’ doen zijn Rogier Gerritsen zette zelf een aanval op, kreeg de bal terug in de combinatie en kwam tot praktisch de achterlijn. Zijn voorzet was scherp en de geheel vrijstaande Sedan Ozan kon de bal vrij makkelijk tegen de touwen schieten, 0-1. Verdedigend was de thuisclub vakkundig uit elkaar gespeeld.

De achterstand gaf SVL in feite een boost, men deed nog een schepje kolen op het vuur en zocht meer de aanvallende mogelijkheden, daarbij geholpen door een wat slordig spelend LRC dat moeite had de bal in de ploeg te houden.

Het leverde ook twee mogelijkheden op voor SVL dat eerst gevaarlijk werd na een strak voor het doel geplaatste corner en even later bij een poging van dichtbij waar Thijs Janssen meer dan handelend moest optreden. Een doelpunt leverde het voor SVL niet op en kort daarna herstelde LRC de verhoudingen op het veld weer.

Het waren de laatste speldenprikken van de thuisclub voor de rust, LRC werd weer de bovenliggende partij en na 29 minuten spelen had men de twee doelpunten marge waarnaar men op zoek was. Ansu Camara wint een duel rond de middenlijn en zet het vervolgens met de bal aan de voet op een lopen. Slechts lichamelijk sterke verdedigers krijgen hem dan nog van de bal, bij SVL was een dergelijke speler op dat moment niet voorradig. Camara kwam schuin voor het doel uit maar versloeg doelman Paul Emons in de verre hoek, een typisch Camara doelpunt, 0-2.

Hoewel er eigenlijk niet veel meer gebeurde, LRC het meeste spelaandeel en SVL dat nadrukkelijk verlangde naar de rust. Veel kansen waren er niet meer, verdedigend stond LRC prima met goede aanvallende impulsen vanuit de laatste lijn. Ricardo Papilaja schakelde zich aanvallend regelmatig in en dat zou succesvol zijn in de 39^ste minuut. Een prima pass op Rick van Loo, een versnelling en hij kon alleen op het doel afgaan. Ook Van Loo kwam aan de zijkant uit maar via buitenkant rechts zorgde hij er toch voor dat doelman Emond volstrekt kansloos was, 0-3.

Het werd ook de ruststand. De tweede helft een veel feller SVL dat de eerste minuten voor het doel van LRC te vinden was dat in feite wat al te laconiek uit de kleedkamer kwam. Echte kansen leverde dat niet meer op ondanks de soms hysterische aanwijzingen van trainer John van Loen. In de 53^ste minuut zorgde een massaal opstootje er voor dat scheidsrechter Melvin Vink uit Oosterhout niet meer terug wilde en LRC, wanneer dan ook, nog een keer naar Langbroek zal moeten.