Collectief sterk LRC Leerdam wint van DHSC

LRC Leerdam beleefde zaterdag, in de thuiswedstrijd tegen DHSC uit Utrecht een uitstekende dag. Men revancheerde zich voor de wedstrijd tegen Bennekom en speelde met veel passie en strijd. LRC Leerdam opereerde weer eens als team en dan blijkt men moeilijk te kloppen, het werd 3-0 in Leerdam.

En dat allemaal terwijl de voorbereiding toch niet echt ideaal was. Goed, trainen ging in ieder geval maar de rekensom vooraf leerde dat men toch wel met veel afwezigen te maken had en dat moest worden opgelost. Waarbij je vooraf nooit zeker bent dat je de juiste beslissing neemt, daar kan alleen achteraf over geoordeeld worden, in dit geval niet anders dan positief.

LRC speelde met veel passie tegen een voetballend betere tegenstander maar de thuisclub was, mede door de werklust die men op kon brengen, op het zware veld in het voordeel. Het was weliswaar goed bespeelbaar maar de vele regen, ook nog tijdens de eerste helft maakte het er voor de spelers niet makkelijker op. LRC kon zo kan de conclusie zijn beter omgaan met de omstandigheden.

LRC had, vooraf, vooral vragen over de samenstelling van het middenveld, daar spelen normaal gesproken de meeste van de afwezigen. En dan blijkt het maar goed dat Rogier Gerritsen weer is aangesloten, het geeft met name centraal achterin juist die extra mogelijkheid die men tegen DHSC heel goed kon gebruiken. Hierdoor kon Ricardo Papilaja doorschuiven naar het middenveld waarmee het blok van LRC weer was gevormd, Samen met Wesley Swets maakte men, grote delen van de wedstrijd een sterke indruk en vormde men een onneembare veste.

Waarbij overigens ook de man van de wedstrijd niet vergeten mag worden, doelman Thijs Janssen. Met name in de beginfase van de eerste en de tweede helft redde hij zijn ploeg waardoor LRC niet op achterstand kwam. Terwijl er natuurlijk ook weer de eigenlijk vertrouwde goocheltruck in de wedstrijd zat. Het hoort een beetje tot het handelsmerk van de doelman, vorige week was hij aan het eind van het duel plotseling te vinden rond de middenlijn, tegen DHSC herhaalde hij zijn actie, deze keer niet bij de middenlijn maar in het 5-meter gebied waarbij zomaar twee aanvallers van DHSC uitkapte, gevaarlijk maar het liep ook nu weer goed af.

Bij LRC maakte Gio Sihasale zijn debuut in een competitiewedstrijd voor de hoofdmacht. Natuurlijk is het voor hem wennen maar hij deed het zoals verwacht werd maar dat was in feite voldoende. Hij hield het 60 minuten vol toen werd Sihasale gewisseld voor Jordi Kamp die al een wedstrijd gespeeld had in het tweede elftal. Veel was daar niet van te merken. Een echte debutant was er ook, Chris van Bruggen mocht na 24 minuten in de tweede helft zijn debuut maken, hij verving Cedric Sangwa.

Zonder verder iemand tekort te doen, iedereen speelde naar vermogen en maakte onderdeel uit van het elftal viel het heroptreden van Jordi Kamp toch in positieve zin op. Hoewel niet gezegend met de uitstraling van pak hem beet Ansu Camara buffelde hij op het middenveld en strooide met passes. Kamp liet zich zeker niet ondersneeuwen waardoor hij terug kan zien op een prima invalbeurt.

Maar zoals geschreven was het vooral het collectief van LRC dat doorslaggevend was en tevens het grote verschil met tegenstander DHSC. Een ploeg die meer individuele kwaliteiten in de ploeg heeft maar het lukt maar zelden om daar een eenheid van te maken. Opereren als team is de eerste voorwaarde om een rol van betekenis te kunnen spelen en daar was, zeker na de achterstand in de tweede helft bij DHSC maar weinig van over. De ploeg was onherkenbaar ten opzichte van het eerdere duel, ook al gewonnen door LRC, destijds in Utrecht. Blijkbaar schuift er het nodige door het seizoen heen in de selectie van de bezoekers. Spelers haken af, nieuwe worden aangetrokken en zo liepen er bijvoorbeeld twee spelers die aan het begin van het seizoen nog in Zweden hun voetbalbrood verdienden. En ze waren absoluut niet de enige die aan de selectie was toegevoegd, we kwamen maar liefst 7 nieuwe namen tegen in de opstelling waarvan het merendeel aan het begin van het seizoen nog niet aanwezig waren.

Maar daar een winnend en scorend elftal van maken is veel werk. Vorige week scoorde DHSC ook niet, toen tegen Woudenberg, ook tegen LRC bleef men zonder doelpunten maar kreeg men er nu wel drie tegen.

Wie alleen afgaat op de kwaliteiten die de ploegen in zich hebben was de winst voor LRC absoluut niet verdient maar een wedstrijd vraagt veel meer en dat had LRC juist wel. Zeer effectief in de tweede helft, uitstralen dat men hoe dan ook met een goed resultaat van het veld wil stappen en vanuit het totaal plaatje was de 3-0 winst voor LRC verdient.

Waarmee men weer terug is in de top van de ranglijst. Natuurlijk is het slechts de vijfde plaats maar de achterstand op de gedoodverfde kampioen DUNO D is theoretisch maar drie punten. Het maakt het seizoen er extra spannend door al zal men het van week tot week moeten bekijken in een afdeling waarin er iedere week wel een verrassing te noteren is.

DHSC begon aan de wedstrijd met het idee dat men het snel wilde beslissen. En dat leverde binnen enkele minuten al twee goede mogelijkheden op. zelf binnen de minuut had LRC op achterstand kunnen staan maar doelman Thijs Janssen voorkwam dat, enkele minuten later deed hij dat weer terwijl binnen het kwartier ook Furkan Cetin moest ingrijpen om erger te voorkomen.

De kansen dus voor de bezoekers al zaten die vooral in het begin van het duel. LRC probeerde het met enkele tegenstoten waarbij men 3 corners mocht nemen waarbij de derde vooral voor gevaar voor eigen doel zorgde, DHSC haalde er een snelle tegenstoot uit die maar net bezworen werd. Maar het zorgde er wel voor dat de wedstrijd meer in evenwicht kwam. Alhoewel de bezoekers het betere spel lieten zien speelde het geheel zich toch vooral af op het middenveld. In de 29^ste minuut moest Thijs Janssen zijn ploeg weer voor een achterstand behoeden toen men vanaf de zijkant naar binnen kwam de vuisten van Janssen voorkwamen erger al was het vanuit het oogpunt van DHSC een 100% kans.

Veel opwindender werd het die eerste helft niet al had LRC toch ook zomaar op voorsprong kunnen komen. Eerst kan Ansu Camara vanuit een corner de bal niet de juiste richting meegeven en vervolgens, na een voorzet van Brennan Bieri, Camara vanuit de kluts bijna scoorde al wist hij daar zelf maar heel weinig van. Maar het bleef bij 0-0 en daar mocht LRC in feite het meest gelukkig mee zijn.

En weer kende ook de tweede helft het venijnige begin van de bezoekers, direct weer op zoek naar een beslissing waarbij men binnen 2 minuten in feite gewoon had moeten scoren. Een pass aan de binnenkant van Danny van Steijn gegeven bracht een speler van DHSC voor een volslagen leeg doel, hij liet het net wel trillen maar het bleek het zijnet dus weg grote kans.

Heel erg bracht het LRC niet van zijn stuk, men liet DHSC uitrazen zonder veel weg te geven al had men geluk in minuut 53 toen een corner door Ricardo Papilaja bijna in eigen doel werd gekopt, Danny van Steijn, deze middag van alle markten thuis, kon de bal vlak voor de doellijn wegwerken.

Opluchting bij de thuisclub die daarmee zoveel moraal vergaarde dat de wedstrijd weer in evenwicht kwam en LRC ook al een 100% kans kreeg. De voorbereiding kwam van de centrale verdediger Wesley Swets, de pass op de geheel vrijstaande Brennan Bieri was op tijd en maat maar die wist er geen raad mee, de bal ging woest over.

Het was wel de voorbode voor de voorsprong voor LRC, de voorzet kwam van de sterk spelende Sedan Ozan, op wie was nog niet helemaal duidelijk, iedereen had bij de tweede paal immers verdediger Danny van Steijn over het hoofd gezien. Als een duiveltje uit een doosje kwam hij voor het doel en kopte, via de grond, raak. Doelman Marco Schreyer was volkomen kansloos en de thuisclub stond op 1-0. Het was het moment dat de wedstrijd ook kantelde. DHSC verloor grip op het eigen spel, van verzorgde aanvallen bleef weinig meer over in de haast op jacht te gaan naar de gelijkmaker die er nooit zou komen.

Verdedigend geeft LRC niets meer weg, het hoefde niet allemaal mooi, efficiënt was het absoluut, de kansen waren voor LRC en na 82 minuten spelen werd de spanning wel uit het duel gehaald door de tweede treffer van de thuisclub. Een doelpunt dat vooral in de voorbereiding van voetbalinzicht getuigde. De scherpe voorzet van Danny van Steijn werd door Sedan Ozan op juiste waarde geschat, niet dat hij de bal beroerde, juist niet maar het overstapje gaf de geheel vrijstaande Brennan Bieri een uitstekende mogelijkheid. Deze keer was de poging laag en kon het denkbeeldige scorebord naar de 2-0.

De wedstrijd was er wel mee beslist, wat restte was de goocheltruck van Thijs Jansen maar toch ook nog de 3-0 in werkelijk de laatste seconde van het duel. Ansu Camara werd diep gestuurd en bleef uit het zicht van de achtervolgende verdedigers, hij kon niet worden bijgehaald. Met een schuiver zorgde hij voor de 3-0 eindstand, een wat te hoog uitgevallen maar niet minder verdiende winst voor LRC dat wist dat de punten pas na 90 minuten en een beetje worden verdeelt.

Toen de prima fluitende scheidsrechter Rick van Dee uit Tiel de spelers definitief liet inrukken was de opluchting bij alles dat LRC een warm hart toedraagt groot en de deceptie voor DHSC zo mogelijk nog groter.