Matig LRC Leerdam moet de Merino's voor laten gaan

LRC Leerdam had zaterdag bezoek van De Merino’s uit Veenendaal en dat leverde niet het gewenste resultaat op. Mocht men half weg het seizoen nog ideeën hebben ten aanzien van de titel dan kan men die na deze thuiswedstrijd verder wel vergeten. Het werd een 1-2 nederlaag en helemaal onverdiend was het niet.

Met deze uitslag ging er een streep door de tweede en derde plaats die men bij winst had kunnen overnemen. Nu blijft men steken op plaats vijf terwijl plaats drie in het zicht is al zal men daarvoor wel de achterstallige wedstrijd tegen Montfoort in winst moeten omzetten. Maar voorlopig zal men zich moeten richten op een zo hoog mogelijke eindklassering waardoor de nacompetitie mogelijk blijft.

De nederlaag tegen Merino’s was een behoorlijke teleurstelling zeker na het goede optreden van twee weken eerder toen men ruim won van DHSC. Maar de ene tegenstander is de andere niet en de vorm van LRC is ook niet iedere wedstrijd op hetzelfde niveau. Zoals zaterdagmiddag wel duidelijk werd.

Weliswaar was men compleet al had de ziektegolf toch ook toegeslagen. Ricardo Papilaja moest vanwege ziekte afhaken, hij bleef in bed terwijl vlak na de rust ook Wesley Swets afhaakte. Hij voelde zich voor het duel al geen 100% maar begon wel. In de rust was hij voornamelijk op het toilet te vinden dus de wedstrijd afmaken ging gewoon niet. Een terechte en vooral noodzakelijke wissel. Ook hij zocht zijn mandje op.

Ook Rick van Loo was er weer bij, zoals afgesproken en hij lijkt weer fit. Nu speelde hij zeg maar een halve wedstrijd en dat kan de opmaat voor meer zijn als de speler in ieder geval fit blijft. Dat het tijdens de minuten die hij maakte wat onwennig oogde, het zal niemand verbazen en wat dat betreft zullen we toch ook rekening moeten houden met deze jeugdige spelers, dat het talent aanwezig is was in een enkele actie wel te zien.

LRC heeft geen elftal met absolute vedetten en moet het, juist tegen een tegenstander als de Merino’s hebben van het collectief en dat liet  zaterdag toch teveel te wensen over. En dat brak de ploeg uiteindelijk op. Ook de gasten hebben geen uitgesproken topper op het veld lopen of het met doelman Jeroen Vrolijk zijn die zaterdag in enkele momenten, in de tweede helft, zijn elftal op de been hield. Want de kans op een gelijkspel was er uiteindelijk toch nog maar een fantastische redding in de laatste minuut, waarmee een praktisch zeker doelpunt werd voorkomen zorgde ervoor dat Merino’s met 1-2 als winnaar van het veld stapte.

Helemaal onverdiend was het niet, daarvoor was het allemaal te mager wat de thuisclub in 90 minuten liet zien. Zoals trainer koen Janssen na afloop opmerkte ,,Het was vandaag gewoon niet goed genoeg’’.

Vooral het eerste doelpunt van de bezoekers was kenmerkend voor het LRC van zaterdag. Een curieus doelpunt waarover toch de nodige discussie ontstond al had dat vooral te maken met vlagsignaal van de assistent scheidsrechter die, toen Rogier Gerritsen een zeldzame fout maakte en zich vergiste in de felheid van de tegenstander. Wat in de problemen gebracht door een aangespeelde bal die nooit bij hem terecht had mogen komen en hij het duel met Faisal Kaouass verloor. Een speler die komend seizoen bij DHSC zal spelen. Kaouass kon alleen op doelman Thijs Janssen af die kansloos werd gelaten bij zijn poging en na 5 minuten spelen al voor 0-1 zorgde. De commotie ontstond omdat de assistent met zijn vlag omhoog stond, hij dacht buitenspel de zien. Het doelpunt werd in eerste instantie afgekeurd maar door de protesten van Merino’s spelers volgde een kort overleg tussen scheidrechter Meeuwsen en zijn assistent, eveneens aangewezen door de KNVB, met als resultaat dat het doelpunt wel werd toegekend. Terecht overigens want buitenspel kon het nooit zijn.

De snelle achterstand bepaalde wel de rest van de wedstrijd. Trainer Henne Oostermeijer had daarmee al snel waarvoor de bezoekers naar Leerdam waren gekomen, een snelle voorsprong. Volgens Oostermeijer belangrijk op een veld dat er verder goed bij lag maar combinatievoetbal niet tot de makkelijkste opgave maakte. En dan is het spelen op de counter wel een stuk makkelijker.

Het was de opmaat voor een saaie en teleurstellende eerste helft van de kant van LRC waarin men vooral slordig speelde en de eindpass, noodzakelijk om voor gevaar te kunnen worden, veel te onnauwkeurig bleek waardoor de thuisclub zichzelf eigenlijk van mogelijke kansen afhield. Merino’s speelde overigens ook niet best al liet men wel zien dat men het countervoetbal aardig onder de knie heeft.

De betere mogelijkheden in die eerste helft bleven dan ook voor de bezoekers die bij een rust een hogere voorsprong dan 0-1 hadden kunnen hebben. men liet LRC het balbezit en speelde vooral reactievoetbal. De thuisclub kon weinig met het balbezit en verdedigend zat het deze middag niet echt goed. Zo hadden de bezoekers, in de 42^ste minuut eigenlijk moeten scoren maar een snelle counter met een man meer situatie leverde niet het gewenste resultaat op. voor LRC moest het dan maar in de tweede helft gebeuren.

Het gebeurde echter andersom al was de eerste kans voor LRC toen Ansu een gevaarlijk schot afleverde waar doelman Vrolijk maar net de hand tegen kreeg. Brennan Bieri die een basisplaats had verdiend, kreeg vervolgens de mogelijkheid maar ook hij schoot tegen de doelman op. LRC leek wakker maar kreeg in minuut 50 het deksel aardig op de neus.

Zoals gezegd stond het verdedigend niet goed en een snel uitgevoerde aanval werd doeltreffend afgerond door Anass Lahnine, die enkele seizoen geleden nog voor de thuisclub speelde. Hij kwam met één pass vrij voor het doel van Thijs Janssen die inmiddels al onderweg was voor een onderschepping. Lahnine kon de bal pardoes in het verlaten doel deponeren, 0-2 waarmee de opdracht voor LRC schier onmogelijk werd.

LRC moest eerst de klap verwerken, bracht Rick van Loo noodgedwongen voor Wesley Swets. Het duurde tot 25 minuten voor tijd voor er een glimp was te zien van de mogelijkheden die een LRC in goeden doen heeft. Zoals gebruikelijk beperkte Merino’s zich tot verdedigen van de voorsprong, zeker geen onlogische keus gezien de verhoudingen in het veld.

LRC kreeg haar eerste mogelijkheid na een vrije trap van Sedan Ozan die door doelman Vrolijk maar half verwerkt kon worden. Cedric Sangwa had goede zaken kunnen doen, hij kreeg in de rebound de mogelijkheid maar liet de uitgelezen mogelijkheid liggen. De spanning kwam terug na 26 minuten in de tweede helft. LRC vond de aansluiting na een voorzet van de matig spelende Aly Yilmaz, onder druk van Ansu Camara was het uiteindelijk Marco de Gooijer die, geheel buiten zijn schuld zijn eigen doelman passeerde, 1-2.

LRC kon op jacht naar de gelijkmaker maar moest daarbij wel de nodige risico’s nemen. De wedstrijd werd levendiger en de thuisclub had geluk dat een poging van Merino’s tegen de buitenkant van de paal kwam, aluminium dat in de 90ste minuut nog eens in de weg stond voor de bezoekers. Het had beide keren de genadeklap voor LRC kunnen zijn.

Aan de andere kant wel druk van de thuisclub maar heel veel ,,echte’’ mogelijkheden leverde het toch niet op, daarvoor bleef de passing van LRC te onzuiver. Rick van Loo ontbrak het nog aan zelfvertrouwen toen hij in de 78^ste minuut alleen op het doel af kon gaan. Zelf schieten was een optie maar nu probeerde hij een medespeler te bereiken met een veel te harde voorzet die aan iedereen voorbij ging. Ook Ansu Camara probeerde het nog, een omhaal ging maar net over. LRC was dichtbij maar Merino’s had eveneens kunnen scoren.

Pas in de laatste minuut was LRC het dichts bij een, onverwachte, gelijkmaker. En of dat verdiend was geweest of niet doet dan niet ter zake. De omhaal van Camara werd met een fantastische redding door doelman Vrolijk uit de hoek gehaald, zijn meest belangrijke daad van de middag. Kort daarna floot de goede scheidsrechter John Meeuwse voor het laatst en kon Merino’s met een gelukzalig gevoel van het veld. De nederlaag voor LRC was verdiend, de thuisclub had het niet en levert daarmee drie kostbare punten in met de wetenschap dat een overwinning de derde plaats had opgeleverd. Het mocht zaterdag niet zo zijn.