LRC Leerdam wint verdiend van WNC na goede wedstrijd.

In de voorbeschouwing op het duel tegen WNC werd de vraag gesteld waar LRC Leerdam staat. Het antwoordt kwam in Waardenburg, gewoon op de tweede plaats na een keurige en verdiende 1-2 overwinning tegen WNC.

Een over het geheel genomen verdiende winst voor LRC al had men het in de tweede helft toch moeilijker dan in de eerste. Maar kijken naar de twee keer 45 minuten kan de conclusie zijn dat LRC, juist in de wedstrijd tegen WNC de betere van de twee was en de punten verdient naar Leerdam gingen.

Vooraf was het een duel dat met de nodige spanning tegemoet werd gezien. WNC had immers een punt meer dus ging het om de aansluiting bij de top van de ranglijst. Die aansluiting was helemaal zeker voor de winnaar van het onderlinge duel. Voor beide ploegen stond er dus wat op het spel en dat was 90 minuten lang duidelijk waar te nemen. Naast goed voetbal was het toch lange tijd spannend en bleef het publiek redelijk in het ongewisse over de afloop. Met uiteindelijk de spelers en supporters van LRC als meest tevreden mensen aan het eind van een leuke voetbalmiddag.

En anders dan voorgaande zaterdag geen regen van betekenis tijdens het duel, slechts vooraf een kleine waarschuwing door de weergoden maar het bleek een losse flodder en dat was ook wel weer eens prettig.

Dat het tussen beide ploegen altijd een spannend gevecht is was al bekend evenals dat LRC, zeker in Waardenburg, de ploeg is die het potje uithaalt, dit duel vormde daarop geen uitzondering. Een echte streekderby is het niet, daarvoor is de afstand tussen Waardenburg en Leerdam net iets te groot maar wel een wedstrijd die altijd met de nodige belangstelling tegemoet wordt gezien. Over belangstelling had men ook zaterdag niet te klagen.

De toeschouwers werden vooral in de eerste helft getrakteerd op leuk en bij vlagen uitstekend voetbal, de tweede helft was meer een helft waarbij de liefhebbers van spanning en alles wat daarbij hoort aan hun trekken kwamen. Voor ieder wat wils met de conclusie dat LRC gewoon de betere van de twee was in deze editie.

De volgers van LRC zullen zich de ogen uitgekeken hebben gedurende de eerste helft, het was de beste periode van de bezoekers en waarschijnlijk ook de beste helft van alle duels die men inmiddels heeft gespeeld.

Het verschil tussen WNC en LRC was de eerste 45 minuten groot hetgeen vooral te maken had met speelstijl die beide hanteerde. LRC zocht de voetballende oplossing terwijl de thuisclub het wapen van de lange bal hanteerde, gedwongen overigens door de tegenstander. LRC was immers heer en meester op het middenveld, had daar een voortdurend overwicht en liet WNC daardoor geen moment in haar spel komen. De thuisclub liep voortduren achter de feiten aan en de 0-2 ruststand was volkomen terecht al was de wedstrijd, zo bleek in het tweede deel, er niet door beslist. Voor die zekerheid had LRC een wat ruimere voorsprong moeten hebben, er waren ook mogelijkheden voor.

De tweede helft een ander spelbeeld. LRC begon ogenschijnlijk wat te makkelijk aan het tweede deel, kreeg steeds minder grip o het middenveld en zag WNC enkele malen gevaarlijk voor het doel van Thijs Janssen opduiken. Het werd vooral spannend, zeker ook omdat WNC al vrij snel na de rust op 1-2 kwam. Veel meer mogelijkheden zou men overigens niet krijgen al werd er nog een doelpunt afgekeurd en was het soms gevaarlijk voor het doel van LRC. Dat doelman Janssen zelden een echte ingreep nodig had zegt voldoende.

LRC speelde in dezelfde opstelling als een week eerder tegen Woudenberg toen men ook een belangrijk deel van het duel de bovenliggende partij was. Wat dat betreft staat de basis voor trainer koen Janssen wel vast al wisselde hij na de rust wel drie keer. Zoals gezegd speelde het middenveld de eerste helft sterk maar zakte in het tweede deel wat in elkaar. Voor de rust bijvoorbeeld een sterke Sedan Ozam die we in de tweede helft veel te weinig zagen. Maar de verdiende winst kan toch vooral op het collectief worden geschreven.

Verdedigend stond men goed, niet te beroerd om elkaar te helpen waar nodig waarbij de opbouw van achteruit, met name in de eerste helft, prima was. Centrale verdedigers kregen de mogelijkheid zich aanvallend in te schakelen en niet alleen bij cornerballen. Een voorbeeld was het eerste doelpunt dat op naam kwam van Wesley Swets, tegenwoordig ook de aanvoerder van LRC. Aanvallend betekende dat rust voor de daar geposteerde spelers. Men hoefde minder energie te verdoen met het zoeken van de bal en het in bezit komen van het speeltuig. Voorbeelden daarvan waren Ali Yilmaz die sterk acteerde en de sterk spelende Ansu Camara.

Een speler die, alleen al door zijn postuur in het oog springt maar zeker ook door zijn doelgerichtheid. Of het kan of niet, denkt hij een mogelijkheid te hebben dan probeert hij het ook, het zorgde aan de kant van LRC in de tweede helft voor het meeste gevaar en had zomaar nog een doelpunt kunnen opleveren. Camara is ook een speler die het van zijn fysiek moet hebben en dat levert nogal eens een kaart op. Tegen WNC kreeg hij zijn vierde, in de slotfase, een kaart die voor hetzelfde geld een andere kleur had kunnen hebben. De bank van WNC vroeg er massaal om en dat was misschien wel de ,,redding’’ voor Camara. Een domme overtreding was het in ieder geval. Maar ondanks dat maakte de spits weer een sterke indruk, nauwelijks van de bal te krijgen met veel duelkracht.

Maar hoe dan ook, LRC maakte in zijn geheel een goede en volwassen indruk, de 1-2 winst was terecht, een uitslag waardoor men zichzelf terugvind op tweede plaats met twee punten achterstand op de hernieuwde koploper DUNO D. een gedeelde tweede plaats op basis van het doelsaldo.

Wedstrijd

Behoudens de eerste en laatste vijf minuten van het eerste deel was LRC de boven liggende partij. Natuurlijk begon men wat voorzichtig aan het duel en dat gaf WNC de mogelijkheid als eerste gevaarlijk te worden. Een zeldzaam slippertje in de verdediging van LRC en de eerste mogelijkheid kon worden genoteerd, de bal ging wild hoog over. Even schrik maar vervolgens nam LRC het initiatief en stuurde men de aanvallers en wist men vaak de tweede bal te veroveren. Weliswaar ging aan voorzet van de goed spelende Akram Chentouf nog aan iedereen voorbij, de daarop volgende corner kon door Camara worden ingekopt met een redding van doelman Kaasjager als eindresultaat. Maar LRC trok het duel langzaam maar zeker naar zich toe, had het meeste balbezit en zal na 12 minuten Ali Yilmaz naast een voorzet trappen al leverde het nog wel een nieuwe aanval op.

Ali Yilmaz, redelijk ongrijpbaar, verzorgde een voorzet op maat, het zorgde voor veel paniek bij WNC en het was de mee opgekomen centrale verdediger Wesley Swets die de bal uiteindelijk over de lijn liet gaan, 0-1, een vroege voorsprong voor de bezoekers. Op dat moment al verdient maar het verschil tussen WNC en LRC was zo groot dat verdedigen van de voorsprong niet in het woordenboek stond. Men bleef gewoon beter en dat leverde ondermeer een mogelijkheid voor Furcan Cetin op. het meeste gevaar van de kant van LRC kwam toch vanaf de linkerkant waar met name Chentouf en Yilmaz elkaar prima konden vinden.

Toch kreeg ook WNC nog een mogelijkheid maar de kopbal van Vincent Verheul ging niet eens zo heel ver naast. Voor het overige was er aanvallend en voor het doel alleen iets van LRC te zien met de 0-2 in de 32^ste minuut als logisch gevolg. Thomas Heideman kan vanuit het middenveld ver komen, zijn pass op Ansu Camara is precies op maat, in de loop. En zoals gezegd, die pakt iedere mogelijkheid tot een schot aan dus ook in dit geval, vanaf een meter of 18 vanuit de draai vliegt de bal onhoudbaar in de bovenhoek, en fraai uitgevoerd doelpunt. Ondanks nog enkele mogelijkheden bleef het bij die score tot het rustsignaal.

De tweede helft werd een wat ander verhaal, trainer Cor Prein van WNC had zijn maatregelen genomen waardoor de winst voor LRC op het middenveld langzaam verdween. Zoals verwacht kwam WNC fel uit de startblokken, op zoek naar een snelle treffer. LRC moest alle zeilen bijzetten en achtereenvolgens was de ingreep van Cetin en Jeffrey Winkelman meer dan nuttig. Tussendoor was er nog een poging van weer Camara, de redding van doelman Kaasjager was even fraai.

Maar WNC kreeg waar het naar op zoek  was want na 54 minuten was men weer aangehaakt. Vincent Verheul, verrassend genoeg aan het oog van zijn directe tegenstander ontsnapt kon een messcherpe voorzet afleveren die aan iedereen voorbij leek te gaan. Maar bij de tweede paal stond nog Aimen Seqqal die simpel kon binnen leggen, 1-2.

WNC rook mogelijkheden, LRC verloor wat grip en ging te makkelijk over tot de lange bal waardoor de rust uit het elftal verdween. Maar heel veel echte kansen kon WNC toch ook niet uitspelen al was het soms hachelijk voor het doel van Thijs Janssen. Beide trainers begonnen aan hun wissel avontuur waarbij de wissel aan de kant van WNC, Vincent Verheul werd vervangen, niet helemaal duidelijk overkwam.

Er werden duels uitgevochten over het hele veld en in de 76^ste minuut dacht WNC de gelijkmaker gescoord te hebben. De bal ging inderdaad over de lijn maar in het duel van aanvaller met doelman was een overtreding geconstateerd en ging het feest voor de thuisclub niet door. Het was, ondanks aandringen de laatste mogelijkheid voor de thuisclub, LRC kon in minuut 86 het duel beslissen toen Ansu Camara, na een pass van Ali Yilmaz een behoorlijke kans kreeg, zijn poging zeilde hoog over.

Dus bleef het bij een 1-2 zege voor LRC waar weinig op af te dingen was gezien het spel over de volle 90 minuten. Het betekende weer eens een overwinning voor LRC waar men vier wedstrijden op moest wachten. Meer op tijd kon het niet zijn.