Punten vergeten in Woudenberg

LRC Leerdam en haar supporters hebben niet zoveel plezier beleeft aan het bezoek aan Woudenberg. Dat had niets met de thuisclub of LRC Leerdam te maken maar alles met weersomstandigheden.

Slagregens, korrelhagel, veel wind en een bijzonder onaangename temperatuur, zo was het grote delen van deze wedstrijd waarin spelers zich maar moesten overgeven aan de omstandigheden. het was allemaal verre van ideaal al heeft dit het voordeel dat het voor beide ploegen gelijk is en even onaangenaam.

Hoewel de wedstrijd onder goede omstandigheden begon, niet toevallig ook de beste periode van LRC, maakte dat na ongeveer een half uur plaats voor de eerder genoemde omstandigheden waarmee het voetballen niet alleen onaangenaam was maar ook invloed had op de uitvoering daarvan. Waarbij Woudenberg in het voordeel was, een elftal dat het niet direct van het voetballend vermogen moet hebben hetgeen wordt goed gemaakt door een tomeloze inzet met enkele boomlange verdedigers waardoor er door de lucht voor de bezoekers niet zoveel te winnen was.

Maar niet alleen de acteurs op het veld hadden daar last van, ook et toeschouwers zochten al snel een goed heenkomen dat men kon vinden op het terras voor het clubgebouw van de thuisclub. Daar was het vooral in de tweede helft dringen voor een plaatsje al bleven enkele dan toch manmoedig in de regen staan. Tot zover het weerbericht.

Dat het duel geen winnaar kende was een logische uitkomst van het niet benutten van de kansen in het eerste deel van de wedstrijd, men eindigde uiteindelijk met een 1-1 gelijkspel, teleurstellend voor LRC maar door Woudenberg begroet als een prima resultaat en zo was het uiteindelijk ook.

Na het bekend worden van de andere uitslagen moest men zich bij LRC toch ook een beetje achter het oor krabben. In de eerste plaats had men achterwege gelaten optimaal te profiteren van het puntverlies van de concurrenten in de bovenste helft van de ranglijst maar zullen de gedachten nog maar een keer zijn teruggegaan  naar het duel tegen GRC’14, de enige nederlaag tot nu toe voor LRC. Het duel tegen Woudenberg en alle andere wedstrijden waren de laatste in de eerste periode die verrassend werd gewonnen door Montfoort dat bij DUNO wist te winnen.
LRC maakte vooraf al niet veel kans op de periode maar eens te meer bleek hoe kostbaar de nederlaag in Giessen was geweest. Hoewel het achteraf kijken is bleek dat winst in die wedstrijd, opgeteld bij de overige resultaten op de laatste speeldag van de eerste periode voldoende was geweest voor een eerste prijsje, voldoende voor nacompetitie. Maar deze zaken nemen geen keer en dus eindigt LRC in de eerste periode op plaats vier op drie punten van de nieuwe koploper Montfoort. Uiteindelijk dus een teleurstelling die bij WNC in Waardenburg ongetwijfeld nog groter was, die verspeelden hun kans op de laatste speeldag, een nederlaag tegen DTS waar winst voldoende had geweest.

Maar terug naar het gebeuren op de groene grasmat in Woudenberg. Waar het voetballend zeker niet allemaal perfect was maar het duel bleef boeien tot de laatste minuut en LRC voetballend in ieder geval de betere ploeg was geweest. De thuisclub had gekozen voor een verdedigende tactiek waarbij men hoopte op een enkele bevlieging van de eigen ploeg maar het doel toch vooral was het voorkomen van doelpunten. Een best logische keus gezien de noodzaak die men heeft op de ranglijst om punten te pakken. En bij Woudenberg zit men inmiddels al op de gedachte dat het doel de middelen heiligt. Het hoeft niet mooi maar een tegenstander weet dat men vooral niet op achterstand moet komen want dan wordt het steeds moeilijker om een resultaat neer te zetten. LRC kreeg er vanaf minuut 53 mee te maken.

De bezoekers speelden in hun vertrouwde opstelling waarbij Danny van Steyn op de bank begon, zijn plaats werd, op en andere positie, ingenomen door Jeffrey Winkelman die later in het duel werd vervangen door Dylan Verschoor. Voor het overige dezelfde namen waar het gehele seizoen al mee gespeeld wordt. Misschien is er wel weinig aanleiding voor veranderingen.

Verdedigend stond LRC goed waarbij doelman Thijs Janssen het in de tweede helft vooral druk had met meevoetballen toen LRC alle risico moest nemen. Iets minder makkelijk verliep het op het middenveld terwijl het aanvallend moeilijk was. Niet dat er geen mogelijkheden waren, zeker in het begin van de wedstrijd maar het werd gedurende de wedstrijd steeds moeilijker ruimte te vinden. Zo vocht spits Ansu Camara veel duels uit met de lange verdedigers van Woudenberg. Het waren interessante duels al moest Camara wel tot de conclusie komen dat het verdedigers die ook stevig zijn kwaad kersen eten is. Tel daarbij op dat Aly Yilmaz zoekende is naar zijn absolute vorm en aan de andere kant Cedrick Sangwa de eerste helft al moeite had in het ritme te komen en de tweede helft nagenoeg onzichtbaar bleef.

Maar als het voetballend op een gegeven moment niet wil lukken zal men in ieder geval werklust moeten tonen en dat kon LRC absoluut niet verweten worden. Men buffelde en werkte dat het een lieve lust was, zeker in het tweede deel van de wedstrijd. Redelijk uniek was ook het feit dat men 90 minuten volmaakte zonder een gele kaart te ontvangen. Toch zal men moeten werken aan het nalaten van commentaar op beslissingen, men krijgt er niets meer voor elkaar, erger nog, zoals in Woudenberg bleek kan het ook de indirecte inleiding zijn voor en tegendoelpunt. Leermomenten die men ter harte zal moeten nemen.

De wedstrijd
De tijd van afwachten duurde maar heel kort en na 2 minuten had LRC al een voorsprong kunnen nemen. Ansu Camara mocht, na een pass van Furcan Cetin, oprukken naar de achterlijn. De bal kwam voor het doel waar een medespeler werd verwacht die er uiteindelijk niet bleek te zijn. Maar het begin was voortvarend. De thuisclub probeerde het met uitvallen en weinig voetbal op het middenveld. In de 13de minuut het eerste gevaar besloten met een schot over. Dezelfde minuut waarin scheidsrechter Elissen de wedstrijd onderbrak voor een applaus als eerbetoon aan de eerder die week overleden speler van Woudenberg 6, het maakte indruk.

Ook daarna kreeg LRC enkele aanvallende mogelijkheden maar vooral de voorzetten vanaf de flanken bereikten maar zelden hun bestemming. Ook Woudenberg kreeg nog een mogelijkheid toen een schot van de zijkant maar net voorlangs het doel van Thijs Janssen ging. Hoewel het eerste kwartier het sterkste deel van LRC was bleef men wel de betere kansen uitspelen al was men dicht bij een doelpunt na een soloactie van Furcan Cetin. Die kreeg de nodige ruimte om zicht regelmatig aanvallend in te schakelen, in de 24^ste minuut probeert hij het met een soloactie die bijna succesvol was, zijn poging kwam via de lat weer terug in het veld. Een vrije trap van Ricardo Papilaja verdween via de vingertoppen van de doelman net naast het doel maar daar bleef het bij in de eerste helft. Woudenberg was soms gevaarlijk maar echte kansen leverde dat niet op.

De omstandigheden waren er in de rust niet beter op geworden en dan wordt je als speler toch het veld weer opgejaagd, er zijn nog 45 minuten over en die moeten gespeeld worden. En veel veranderde er in het begin van die tweede helft niet, LRC wat meer aan de bal al leverde het weinig meer op dan een poging van Ansu uit de draai die naast ging. Woudenberg klopte even daarvoor ook aan de poort hetgeen eveneens niets opleverde.

Tegen de verhouding in keek LRC na 57 minuten wel tegen een 1-0 achterstand aan. Het begon allemaal op het middenveld waar Thomas Heideman onderuit ging, al dan niet door een overtreding. Scheidsrechter Elissen floot niet en werd daarover bevraagd door Heideman die prompt een vrije trap tegen kreeg. Woudenberg nam deze snel, de bal kwam hoog voor het doel van LRC waar het leer onvoldoende werd verwerkt en voor de voeten kwam van De Graaf die het buitenkansje  verzilverde en de bal in het doel liet verdwijnen, 1-0.

Het was waarvoor gewaarschuwd was, vooral niet op achterstand komen want dan wordt het moeilijk tegen een massaal verdedigende thuisclub. Het bleek in het vervolg. LRC brengt Dylan Verschoor waardoor Cetin naar de andere kant van het veld gaat. Echt zuinig is men overigens niet op het balbezit, vaak gaat te onzuiver en te gehaast. Verdedigend moest er steeds meer risico genomen worden, vooral Wesley Swets was voortdurend in aanvallend opzicht aanwezig. Het leverde, door het overtal aan verdedigers weinig tot geen kansen op, er ging veel door het midden waar de vleugels benut moesten worden.

Woudenberg verdedigde en probeerde het via uitvallen waarvoor men door het  risico dat LRC moest nemen soms kansrijk mee was. Doelman Thijs Janssen moest soms ver zijn doel uit om erger te voorkomen al verdienen de verdedigers ook een compliment, men liet zich de kaas niet van het boord eten. Maar dat geschreven hebbende moest het toch aan de andere kant van het veld gebeuren.

En dat men daarbij vooral de vleugels moest benutten bleek in de 80^ste minuut. Sedan Ozan was naar de rechterkant uitgeweken waar Sangwa ruimte had gemaakt door naar binnen te trekken. Ansu Camara was even uit de spits gegaan, vertrok op tijd en de pass van Ozan was op maat met de juiste snelheid. Camara had zijn kans en geen last van stevige verdedigers en deed waarvoor hij aangenomen is en schoof vanaf de zijkant de bal in de verre hoek binnen, 1-1.

Loon naar werken voor LRC en op weg naar de laatste 10 minuten met het gevoel dat er wel degelijk wat te halen was in de vorm van nog een doelpunt. Saai was het duel zeker niet en spannend in eider geval alleen had LRC uit het doelpunt weinig geleerd. Het gaf namelijk juist aan dat het via de vleugels moest, de bezoekers kozen te vaak voor de hoge bal in het centrum of het aanspelen van een onbereikbare medespeler. Echte kansen kwamen er dus niet meer en bleef het bij een 1-1 gelijkspel. Teleurstellend voor LRC dat voor de rust al had moeten toeslaan maar tot tevredenheid van Woudenberg al had iedereen na 92 minuten uiteindelijk hetzelfde gevoel, blij dat het erop zat en snel naar de warme kleedkamer en in ieder geval uit de nattigheid.