Competitie
LRC Leerdam 1 - 1e klasse C
Datum
21 oktober 2017 14:30
Accommodatie
Onbekend
Op de ranglijst begint er, na de vijfde competitiewedstrijd, een duidelijke afscheiding af te tekenen. Ploegen in de top, met LRC Leerdam, nog steeds als nummer één, een behoorlijk middenveld en de laatsten.
Er is intussen een kopgroep ontstaan van vijf elftallen, allemaal binnen 3 punten van elkaar. Daaronder een middenmoot die na al zeven punten achterstand hebben op de kopgroep en daarna de teams die niet zo lekker begonnen zijn aan het seizoen en nadrukkelijk op zoek moeten naar punten.
LRC doet het in de kopgroep en ondanks het teleurstellende gelijkspel tegen DTS Ede staat men, op basis van een beter doelsaldo, nog steeds op de eerste plaats. Waarbij aangetekend moet worden dat men nog geen tegenstander uit de top heeft getroffen, dat vind pas plaats op zaterdag 4 november als DUNO D naar Leerdam komt in de voorlaatste wedstrijd van de eerste periode.
LRC is het seizoen begonnen met vier overwinningen en ging op eigen veld tegen DTS Ede voor de vijfde overwinning. Het uitgangspunt voor de bezoekers was de eerste overwinning van het seizoen binnen slepen. Beide doelstellingen lukte niet want men sloot af met een 1-1 gelijkspel en vooral voor LRC voelde dat als het laten liggen van twee punten. Want als er één ploeg aanspraak kon maken op de volle winst was het de thuisclub wel. Al hebben we het dan met name over de eerste helft. In het tweede deel van de wedstrijd liep het anders, bleven de echte kansen zoals men die voor de rust wel had achterwege en was LRC de gelukkigste toen men in minuut 86 alsnog de gelijkmaker op het scorebord kon krijgen.
Eigenlijk was het een vreemd duel met een wel heel snelle voorsprong voor DTS Ede, men scoorde al na twee minuten en een jagend LRC dat vervolgens 84 minuten nodig had om de eerste nederlaag te voorkomen. Een nederlaag die men zeker niet verdiende gezien het spelbeeld maar als men een handvol kansen krijgt zoals in de eerste helft en daaruit niet weet te scoren dan maakt men het zichzelf wel heel lastig. En dat terwijl men in de eerste helft veel meer balbezit had en ook prima voetbalde.
In het tweede deel was dat anders. De bezoekers hadden het anders neergezet en, mede omdat het winnen van persoonlijke duels een moeilijke opgave bleek, lukte het zelden om spits Ansu Camara te vinden. Die trok regelmatig weg uit de spits om toch maar aan de bal te komen waardoor men aanvallend veel minder kon brengen. Een tweede helft ook waarin ook DTS mogelijkheden kreeg, misschien zelfs de betere maar daar ook geen gebruik van kon maken.
Het leverde in ieder geval wel een spannend duel op dat uiteindelijk alle kanten op kon, zeker ook omdat naarmate de tijd verstreek LRC verdedigend risico’s moest gaan nemen. Dat het uiteindelijk tot in 1-1 eindigde was voor LRC in ieder geval nog een vorm van beloning waar men, op basis van het vertoonde spel, gewoon recht op had. Dat men er twee kostbare punten mee liet liggen was een vervelende bijkomstigheid maar wel de realiteit.
DTS was in Leerdam op zoek naar de eerste volle winst en werd al snel in het zadel geholpen door een uiterst fraai doelpunt. Helemaal verrassend was dat niet want het sterkste deel van het elftal is ontegenzeglijk de aanval met enkele behendige spelers. Al was het vreemd dat men zich na 2 minuten spelen al zo ver terug liet zakken en het initiatoef volledig aan LRC liet.
De thuisclub probeerde het veld breed te houden en kreeg mogelijkheden waarbij men doelman Robin Franken van de bezoekers in de wedstrijd zag groeien. Al had er natuurlijk al veel eerder gescoord kunnen en moeten worden, veel beter krijgt men de kansen over het algemeen niet.
LRC begon het duel in de bekende samenstelling met wissels in de tweede helft. Daar was één opvallende bij, Jeffrey Winkelman. Hij kwam direct na de rust in het veld voor Danny van Steijn die niet zijn beste duel afleverde. Vreemd genoeg kon Winkelman na 34 minuten spelen weer inrukken om plaats te maken voor Dylan Verschoor, er zal voor Koen Janssen aanleiding voor zijn geweest, we hebben niet meegekregen welke dat was maar er zal met betrokkenen ongetwijfeld over gesproken worden.
De wedstrijdleiding was in handen scheidsrechter B.L.J.M.M. Elissen die een goede wedstrijd floot maar zich in het zeker niet onsportieve duel toch genoodzaakt voelde om maar liefst negen gele kaarten te tonen, 5 voor spelers van LRC en 4 voor spelers van DTS.
De wedstrijd
Veel tijd om rustig in het duel te groeien was er deze middag niet. Daarvoor ging het allemaal te snel en werd de speelwijze van DTS, de manier waarop men het LRC moeilijk wilde maken, al snel duidelijk. Veel spelers achter de bal en hopen op de counter waarbij men over snelle aanvallers beschikt, het leverde een verrassende 0-1 stand op na twee minuten. LRC mocht de eerste corner nemen, de precisie ontbrak nog en DTS transporteerde de bal over weinig schijven in voorwaartse richting. Dat LRC niet ingreep op het middenveld was een leuke bijkomstigheid voor de bezoekers. Aan de zijkant van het doel was het Jamal Ouassif die kogelhard uithaalde en doelman Thijs Janssen volslagen kansloos liet, voor de liefhebberd een prima doelpunt met hoge schoonheid.
Niet dat LRC daar veel aan had, men moest al razendsnel in de achtervolging maar men had tijd voldoende dus, geen paniek. Voor DTS was de treffer het sein nog nadrukkelijker de verdedigende stellingen te betrekken, men had immers gezien hoe het moest dus werd dat het wapen. Alleen moet men daarvoor niet alleen blind uitverdedigen maar het beetje overleg dat nodig is voor een snelle counter ontbrak in de rest van de eerste helft bij de bezoekers.
LRC maakte de dienst uit, riep al vroeg om een strafschop toen Cedrick Sangwa een opzichtige duw in de rug kreeg, Elissen oordeelde anders. Toch was LRC binnen 15 minuten al dicht bij de gelijkmaker. Ansu Camara zette door, schudde tegenstanders van zich af of ze er niet stonden maar wat de voorzet betreft gebeurde eigenlijk het ongelooflijke. Via Sangwa werd de bal ingebracht bij de eerste paal en via de doelman tegen de paal die met alle geluk van de wereld een doelpunt voorkwam.
De volgende mogelijkheid was ook voor Camara maar zijn poging verdween in handen van doelman Franken die steeds meer in de wedstrijd groeide. LRC bleef de bovenliggende partij, zag nog enkele fraaie safe’s van de doelman en de paniek bij DTS in verdedigend opzicht werd redelijk groot, veel lijn viel er in het spel niet te ontdekken.
LRC rook kansen en kreeg die ook. Zo was er een poging van Cedrick Sangwa wat een doelpunt had moeten zijn. Vanaf drie meter voor het doel kon hij binnenkoppen maar de bal ging via de grond alsnog over het doel terwijl even later Sedam Ozan een beweging teveel maakte om doeltreffend uit te kunnen halen. Het wachten was op een treffer maar een afstandsschot van Ricardo Papilaja en even later van Thomas Heideman vonden slechts de vuisten van de doelman. De zo verdiende treffer bleef uit en kon men gaan rusten met een 0-1 stand.
Bij DTS had men ook gezien dat deze manier van spelen niet de oplossing was, trainer Jeroen Spies zette zijn ploeg, zoals dat heet, wat hoger weg waardoor men in een vroeger stadium de spelers van LRC kon opvangen. Het bleek redelijk succesvol mede omdat het middenveld van LRC te weinig persoonlijke duels wist te winnen waardoor het praktisch onmogelijk was om Ansu Cmara te bereiken. De spits is vooral sterk in en rond het strafschopgebied, hij kreeg daar de bal maar zelden.
De tweede helft begon met druk van DTS waarbij doelman Thijs Janssen beide vuisten nodig had om erger te voorkomen. Het spel van LRC kenmerkte zich in het begin door misverstanden, lopen zoals voor de rust lukte niet meer. Na 59 minuten wisselde Koen Janssen Wesley Swets voor Robin Boekhout, de eerste verdedigende aanpassing. Maar zoveel kansen als men voor de rust kon uitspelen lukte na de pauze niet meer.
Verdedigend moest men alert zijn op de snelheid van de aanvallers, DTS kreeg meer mogelijkheden als voor de rust al was dat zo moeilijk niet. Bij een vrije trap voor LRC waren er twee paniekmomenten maar geen beslissende afsluiting terwijl na 68 minuten spelen een bal maar net voorlangs het doel van doelman Janssen van LRC ging. De speldenprikken van de bezoekers waren er wel degelijk. De eerste opwinding aan de kant van LRC was er pas na 70 minuten toen Jeffrey Winkelman een hoge bal verstuurde die door Ali Yilmaz direct genomen werd maar al ging de bal over, he bleek toch het sein voor de thuisclub nog meer aan te zetten.
En kwam Ansu Camara wat dichter bij het doel al lag in de 71ste minuut de doelman van DTS weer eens hinderlijk in de weg, maar de thuisclub kwam dichterbij. Van achteruit werd de verdediging wat anders neergezet waardoor de jarige Ricardo Papilaja wat verder vooruit kon gaan spelen om zodoende de druk te verhogen. Na 85 minuten spelen leek men eindelijk succes te hebben maar de poging van Ali Yilmaz ging maar net voorlangs, het bleek uiteindelijk wel de aanzet voor de gelijkmaker.
De corner die overbleef na die poging leek te worden afgeslagen maar DTS kreeg het leer niet weg en belande voor de voeten van Ansu Camara, zoals gewoonlijk draaide en keerde hij nog even, stuurde daarmee een verdediger de verkeerde kant op en was ook doelman Franken, eindelijk, kansloos op zijn schot uit de draai, 1-1.
De wedstrijd stond er gelijk weer mee op zijn kop want in de resterende drie minuten en ruim bemeten blessuretijd gingen beide alsnog voor de winst. Een vrije trap van Ricardo Papilaja ging maar net naast en aan de andere kant moest Thijs Janssen nog een keer zijn vuisten laten spreken. Gescoord werd er niet meer waardoor het bleef bij 1-1 hetgeen teleurstelling bij beide trainers opleverde.
