LRC wint uiteindelijk ruim van SVL, 5-2

LRC Leerdam won zaterdag ook haar vierde competitiewedstrijd redelijk overtuigend tegen SVL uit Langbroek, de cijfers 5-2 zeggen voldoende al vertellen ze niet het hele verhaal van de wedstrijd. Het zorgde er in ieder geval wel voor dat men nu alleen aan de leiding gaat in de eerste klas C. Was het voor het duel nog een gedeelde eerste plaats, na de winst staat men alleen op de eerste positie met twee punten voorsprong op DUNO D en het opkomende WNC uit Waardenburg.

Een prima start van het seizoen, er is weinig meer aan toe te voegen en hoe anders ten opzichte van een seizoen eerder. Al moet men niet direct al te rigoureuze conclusies gaan trekken. We zitten tenslotte pas aan het begin van het seizoen, prijzen worden verdeelt in 2018 maar een dergelijke start geeft wel aan dat er wat bereikt kan worden, zonder garanties. Voorlopig maar de focus op dit gedeelte van het seizoen en wie weet wat het oplevert in de eerste periode. Deze gaat over acht wedstrijden dus voor die eerste prijs is men op de helft.

Gewoon blijven focussen op de volgende tegenstander en dan maar zien hoe ver het LRC kan brengen. Overigens was het een wedstrijd die het best omschreven kan worden als een duel met twee totaal verschillende gezichten. LRC liet voor de rust absoluut niet zien dat men de eerste plaats te verdedigen had, men begon slap aan het duel en dat leverde SVL niet alleen een optisch overwicht op maar ook de betere kansen. Vooral de thuisclub mocht zich gelukkig prijzen met 1-1 ruststand.

In de tweede helft een heel andere thuisclub en dat was volgens trainer koen Janssen logisch. Tegenover Het Kontakt verklaarde hij na afloop het grote verschil:  “Voor rust stond het bij ons tactisch niet goed. Dat kan ik ook mijzelf verwijten. We kregen geen greep op het middenveld en kwamen zo ook defensief in problemen. SVL leek toen optisch beter. Na de pauze zijn we op het middenveld 1 op 1 gaan spelen. Toen kwamen onze kwaliteiten wel goed tot uiting. LRC speelde in de tweede helft het leuke voetbal waarvoor ik hier naar Leerdam ben gekomen.”  

Dat geen grip had op het middenveld was voor alle toeschouwers wel duidelijk maar het was niet alleen dat. Het spel was uitermate slordig en er mislukte meer dan dat er goed ging en vooral de felheid waarmee men duels tegen SVL, toch geleerd van eerdere ontmoetingen, ontbrak volledig in alle linies. Echt overtuigen kon de thuisclub niet en dat gaf SVL, dat snakte naar de eerste winst, toch hoop voor een stunt te kunnen zorgen.

En eigenlijk had men daar ook kansen voor in de eerste helft en wanneer men LRC toen op een duidelijke achterstand had gezet had een verrassing zomaar kunnen gebeuren. Een kans die men na de rust nooit meer gekregen heeft en dat was de verdienste van de thuisclub. Toen lukte er veel meer, lag het initiatief ook bij de thuisclub en hoewel SVL zeker nog probeerde aan te dringen was er van mogelijkheden nauwelijks sprake.

Daarvoor lag het initiatief teveel bij de thuisclub die praktisch iedere mogelijkheid wist te verzilveren met enkele fraaie doelpunten en uitgespeelde aanvallen. En daar kon ook de veel te veel vlaggende assistent van SVL niets aan veranderen. De assistent van de scheidsrechter maakte het zo bont dat hij door scheidsrechter Gerrie van Essen uit Best vooral over het hoofd werd gezien waaruit blijkt dat het veelvuldig vlaggen, te pas en te onpas, nooit tot succes kan leiden.

Via enkele fraaie doelpunten bereikte LRC een 5-2 eindstand en dat maakte alles goed voor de matige eerste helft waarin het blijkbaar niet goed stond, de omzetting kwam pas in de rust. En was na afloop de stemming bij de Leerdammers automatisch opperbest en bij SVL er één van teleurstelling, begrijpelijk na de eerste helft al moest men toegeven dat LRC verdient had gewonnen, daar was geen spelt tussen te krijgen.

Veel wijzigingen had koen Janssen niet aangebracht in zijn team. Afwezig was Rick van Loo die voorlopig veertien dagen alleen maar aan voetbal mag denken, de medische staf heeft hem aangeraden het even rustig aan te doen en misschien het zaalvoetbal wel vaarwel te zeggen. Ali Yilmaz was weer terug en stond op zijn vertrouwde plaats terwijl ook Dylan Verschoor weer was aangesloten en ook nog minuten kon maken. Dat Ali Yilmaz weer terug is, na afwezigheid tegen Delta Sports, deed de ploeg goed. Hij loopt zich weleens vast in een kluwen van tegenstanders maar blijft daarom niet minder belangrijk, de speler met veel ideeën en ook nog doelpuntenmaker, tegen SVL nam hij er twee voor zijn rekening.

Het middenveld kwam pas na de rust uit de verf en dat was rijkelijk laat terwijl het verdedigend nogal onrustig oogde. Men had niet altijd de juiste positie waardoor de collega verdedigers het als extra druk konden ervaren. Maar de tweede helft ging het allemaal zoals gezegd een stuk beter, vooral tot verrassing van de toeschouwers die daar absoluut niet op voorbereid waren maar het wel als een aangename verrassing konden ervaren. Uiteindelijk is een slechte 45 minuten laten volgen door een prima tweede helft ook een kwaliteit. Het mag als een belangrijke les gezien worden naar de toekomstige duels want de zekerheid dat het ieder duel op deze wijze kan aflopen heeft men zeker niet.

Wedstrijd
De wedstrijd begon vrij verrassend want het was SVL dat als eerste op de deur klopte en binnen twee minuten al twee corners kreeg te nemen ondermeer door een mislukt avontuur van doelman Thijs Janssen. Neemt niet weg dat de eerste mogelijkheid best op naam van LRC geschreven kon worden, Ansu Camara, het blijft een verrassende voetballer, schoot maar rakelings naast.

Het verschil werd gemaakt op het middenveld en de persoonlijke duels waarin LRC domweg te slap acteerde en SVL meer energie in het duel wilde leggen. Waardoor zoals dat werd genoemd SVL een optisch overwicht had en ook de wat betere mogelijkheden. Nadat Ansu Camara de vuisten van doelman Geert-Willem Merkens testte was de tegenstoot van SVL nog gevaarlijker. Het is dat Willem Baaij een verkeerde keus maakte, hij zag een medespeler volledig over het hoofd hetgeen een open mogelijkheid had kunnen opleveren.

SVL klopte nadrukkelijk aan de deur, LRC kwam maar hoogst zelden gevaarlijk voor het doel, dus kon een treffer uiteindelijk niet uitblijven. Willem Baaij werd aan de rechterkant geen strobreed in de weg gelegd, bediende de ook al vrij staande Martijn Verkerk die geen moeite had door met een geplaatst schot voor 0-1 te zorgen.

Het leek ook de ruststand te worden maar er waren al 46 minuten gespeeld toen Ansu Camara Ali Yilmaz voor het doel ontdekte, een kapbeweging verder en de 1-1 stond op het bord, kort daarna was het rust en kon LRC proberen zich te herpakken.

En dat deed men zichtbaar ook want na de rust een heel andere thuisclub, de verklaring staat in de aanvang van dit verslag. Opeens was er wel de felheid waarmee duel gewonnen moeten worden en LRC kreeg al snel de overhand. Het had er veel van weg dat de bezoekers vooral veel energie in de eerste helft hadden gestopt en men had moeite om in de wedstrijd te komen. Verdedigend oogde men ook niet zo sterk al duurde het lang voor dit doordrong tot de thuisclub. Maar hoe dan ook, men begon heel voortvarend en dat leverde na 49 minuten al een eigenlijk niet te missen kans voor Thomas Heideman op, de mogelijkheid ging voorlangs.

En natuurlijk zat het allemaal mee. SVL miste nog een redelijke mogelijkheid maar in de 55^ste minuut kwam LRC toch op voorsprong en zoals zo vaak was het Ricardo Papilaja die daarvoor zorgde vanuit zijn specialiteit, het nemen van een vrije trap. Ansu Camara werd op de rand van het strafschopgebied neergelegd. Papilaja was de nemen, Ali Yilmaz de man die de bal nog even goed neerlegde. De bal vloog langs de muur, doelman Merkens stond in feite verkeerd opgesteld en de bal ging in de ,,andere’’ hoek binnen. 2-1 uit een fraai doelpunt.

Voor SVL nog niet de genadeklap maar voor LRC vooral een prima opsteker. Nadat doelman Thijs Janssen eerst nog moest ingrijpen bij een poging van Selcuk Albayrak maar veel meer gevaar kwam er niet meer van de bezoekers. LRC zat na 62 minuten op rozen toen een uitstekende aanval met Ali Yilmaz en Ansu Camara in de hoofdrol was het de laatste die vanaf een meter of 13 verwoestend uithaalde en doelman Merks de bal waarschijnlijk alleen maar heeft gehoord, 3-1. De wedstrijd was er wel mee gespeeld maar de honger van LRC nog niet.

De thuisclub bleef op zoek naar nog meer zekerheid en had in de 71^ste minuut weer ene treffer op het programma staan, Cedrick Sangwa passeerde zijn tegenstander door hem te poorten, de voorzet die volgde kwam hard en laag voor het doel, Ali Yilmaz kwam inglijden en zette daarmee de 4-1 op het niet werkende scorebord.
De treffers van LRC waren allemaal van een behoorlijke kwaliteit maar de tegenstreffer van Robin Janssen in de 87^ste minuut was misschien wel de mooiste. Een corner werd door hem, in het centrum voor het doel van LRC, met een omhaal omgebouwd tot 4-2.

Het was niet het slotakkoord want in de 91^ste minuut viel ook nog de 5-2. Robin Boekhout, goed ingevallen voor Sedan Ozan, werd in de diepte aangestuurd, ging op het doel af en zag vanuit zijn ooghoek Cedrick Sangwa in een nog betere positie staan en de kleine aanvaller faalde niet. Eindstand 5-2 voor LRC na een duel met twee gezichten.