JO13-1 pakt volle buit tegen Hardinxveld

Na een maand zonder wedstrijd waren vandaag alle ingrediënten voor een lekkere pot voetbal aanwezig voor de JO13-1. Met een voor het eerst in tijden volledig aanwezige selectie konden Leslie en Renzo hun team onder een lekker lentezonnetje het veld in sturen tegen een aansprekende tegenstander. Aan het begin van dit seizoen ging LRC nog met 2-5 tegen Hardinxveld onderuit. Twee maanden daarna werd het uit 1-1 en de vraag vooraf was of de stijgende lijn in de resultaten kon worden voortgezet met een winstpartij. 

Aan het begin van de wedstrijd leek het daar in ieder geval niet op. Die maand niet spelen liet zich kennelijk voelen; LRC speelde erg rommelig, ballen werden ingeleverd doordat passen niet aankwamen of ballen simpelweg van de voet sprongen. En dat ondanks een vertrouwde opstelling met Mehmet op doel, Noa linksback, Stijn en Jemmy centraal achterin, Guus rechtsback met daarvoor Mauro, Jamie en Tiamo op het middenveld en Nathan, Yusuf en Willem voorin. Werkelijk iedereen deelde in deze slechte start, behalve gelukkig Mehmet, hoewel hij ook niet écht op de proef werd gesteld. Gelukkig duurde deze slechte fase niet al te lang. Meer en meer kwam de thuisploeg in zijn eigen spel en kon de druk van de eigen helft verlegd worden naar die van de tegenstander. Toen na een kwartier spelen ook Bart en Marwan binnen de lijnen kwamen kwam het team helemaal op stoom. 
De verdedigers wisten meer en meer de middenvelders aan te spelen, die op hun beurt elkaar en ook de aanvallers steeds meer wisten te vinden. Uiteindelijk duurde het een kleine twintig minuten voordat LRC ook echt gevaarlijk werd. Spits Yusuf speelde daarin een belangrijke rol, omdat hij fysiek sterk aan de bal wist te blijven en zich zo vaak door de verdediging heen vocht. Het eerste gevaar kwam ook van hem, toen hij kon voorzetten en de bal door Hardinxveld nog maar net tot corner verwerkt kon worden. Niet veel later was het Jamie, die met een vrije trap gevaar kon stichten. De bal werd maar net naast gekopt door Nathan, die goed boven zijn verdediger uitkwam. De grootste kans werd voorbereid door Yusuf, die handig naar de achterlijn soleerde en van daar voorgaf op Tiamo. Die had helaas net te veel tijd nodig om zichzelf in schotpositie te manouvreren, waardoor hij, vlak voor en oog in oog met de keeper, over schoot. Het was duidelijk dat in deze fase wel een doelpunt moest vallen. Willem liep attent op een voorzet en volleerde de bal nog in het zijnet. Het was Tiamo echter die zijn ploeg dan toch en alsnog op voorsprong zette. Een honderdprocent kans was het niet eens, maar toen hij net buiten de zestien niet gedekt werd, zag hij zijn kans schoon en schoot de bal over alles en iedereen onthoudbaar voor de keeper in de verre hoek van het doel: 1-0. Willem had de marge net voor rust nog kunnen verdubbelen. Na een prachtige aanname waarmee hij zijn verdediger direct uitschakelde haalde hij uit op doel. Zijn poging spatte echter op de lat uiteen. 

Na rust speelde LRC al even dominant als in het tweede deel van de eerste helft. En waar het slechte begin van de eerste helft door iedereen werd gedeeld, gold dat nu ook voor het goede spel. De verdedigers gaven werkelijk niets weg, waardoor Mehmet een rustige ochtend had. Af en toe kwam hij attent wat verder zijn doel uit, om eventueel gevaar van de tegenstander al vroeg af te stoppen. Een serieuze doelpoging kreeg hij echter niet te verwerken. Dat was aan de andere kant wel anders. Het grootste verwijt dat LRC zichzelf na afloop zou kunnen maken is dat er niet dikker gewonnen werd. Aan strijdlust ontbrak het daarentegen niet. De sterk spelende middenvelders gaven Hardinxveld geen enkele kans om op te bouwen. En zelf verlegden zij met dieptepasses het spel regelmatig naar het strafschopgebied van de tegenstander. Een van de mooiste acties werd ingezet door Mauro, die naar de achterlijn dribbelde, Yusuf op maat bediende en deze op de vuisten van de keeper zag schieten. In de rebound schoot Tiamo opnieuw over. Jammer dat deze actie geen doelpunt opleverde, maar mooi om te zien dat in tegenstelling tot eerder in het seizoen steeds meer spelers bij de aanval betrokken waren. Daarbij opgeteld de return van Bart, die liet zien even gretig en fel als voor zijn blessureperiode te zijn, was deze wedstrijd een mooie opsteker voor de thuisploeg. Opnieuw Willem had op de valreep gelegenheid het publiek nogmaals te kunnen laten juichen. De wijze waarop hij al springend met de bal aan de voet een enkele en dubbele tackle ontweek verdiende ook eigenlijk een doelpunt, maar vanaf rechts alleen aankomend op de keeper wist hij de bal net niet in de korte hoek te werken; de bal belande in het zijnet en niet veel later floot de scheidsrechter af. Daarna was er alsnog gejuich, want er waren op zeer overtuigende manier drie punten gepakt!