JO 13-3 is Ameide de baas

Om kwart over tien stonden 22 spelers en de scheidsrechters rond de middenstip om te beginnen aan de wedstrijd LRC - Ameide. Een kwartiertje vertraagd, omdat eerst de uitploeg de tenues vergeten was en toen die arriveerden bleek dat de thuisploeg met hesjes aan moest spelen, omdat bij beide ploegen het wit overheerste. 

Die aanloopproblemen werden echter niet doorgezet in het spel dat beide ploegen na het fluitsignaal op de mat legden. Er ontspon zich een aantrekkelijk duel, waarin bleek dat de tegenstanders aan elkaar gewaagd waren. Opvallendste verschijning bij de thuisploeg was verdediger Menno, die vanwege een handblessure van vaste keeper Mehmet, het rode pak met nummer 1 had aangedaan. Zijn eigen tenue had hij afgestaan aan Mehmet, die op de reservebank begon, maar als veldspeler wel inzetbaar was. Naast hem op de bank zaten Danny en Jesse, beschikbaar gesteld door de JO 11-1, om bij te springen. Ook Anas begon op de bank. Nesta, Stijn en Jamie moesten vóór Menno zorgen dat hij niet al te zeer op de proef werd gesteld. Daarvoor voetbalden Janu, Mauro, Ruben en Twan, die voor zich Willem, Nathan en Bart hadden lopen. 

Zoals zo vaak dit seizoen moest LRC er voor zien te zorgen de veelal oudere en sommige flink grotere tegenstanders met combinatiespel te slim af te zijn. Wat in deze wedstrijd echter ook mooi was om te zien, was de inzet en vechtlust van de thuisploeg. Janu, die snelheid en lichaam inzette om ballen te veroveren en vervolgens diep te spelen, Ruben en Mauro, die dat (bijna) onvermoeibaar op het middenveld ook telkens deden, maar vooral ook in de achterhoede, waar zeer veel meters werden gemaakt door Nesta, Stijn en Jamie. Waar Ameide het in het begin nog combinerend probeerde, hanteerde de uitploeg gaandeweg steeds vaker de lange bal. Omdat LRC veel op de helft van de tegenstander speelde, betekende dat dat de verdedigers vaak vanaf de middenlijn richting het eigen doelgebied moesten rennen. Wat een vermogen liet vooral Stijn daarbij zien. Hij hield dat de hele wedstrijd vol en telkens was hij weer sneller dan de aanvallers van de gasten. Nesta viel op door de manier waarop hij hoge ballen 'las' en deze regelmatig feilloos met uitgestoken been in de lucht onderschepte, ook al was zijn tegenstander twee koppen groter.
Intussen was ook de voorhoede een aantal keer gevaarlijk geworden. Twan, die zijn inzet net op de goed uitkomende keeper zag stuitten; Twan nogmaals, nadat de voor Bart in de ploeg gekomen Anas net iets te hard voorgaf, zodat hij zijn vanuit een sprong gegeven trap net naast zag belanden; Willem, die op een steekpass ongeveer twee keer sneller dan zijn verdediger liep, maar bij het schieten net genoeg gehinderd werd om zijn bal in de handen van de keeper te zien belanden; Anas, die een schot net naast zag gaan; Jamie, die op slag van rust van buiten het strafschopgebied dacht de 1-0 op zijn slof te hebben, maar zijn schot net uit de bovenhoek gebokst te zien worden. Hij wilde er gewoon niet in. Gelukkig lukte dat aan de andere kant ook niet. Menno maakte het nog even spannend door zich meer voetballer dan keeper te voelen en de spits probeerde uit te dollen, maar daarna die gestrande poging met overtuiging corrigeerde. Verder gaf hij de thuisploeg een heel goed gevoel met de wetenschap dat er achter de goede eerste keeper ook een hele goede reservedoelman beschikbaar is!

Die eerste keeper kwam in de tweede helft ook zelf tussen de lijnen. Op rechtshalf toonde Mehmet ook met zijn voeten prima uit de voeten te kunnen. Zo kon coach Stefan vaststellen dat er aardig wat opties zijn binnen dit team. En vooral als je ook de talenten van de JO 11 kunt inzetten. Zowel Danny als Jesse toonden dat ze prima mee kunnen op dit niveau. 
Naast al dat moois was er natuurlijk ook nog genoeg te verbeteren. Waar loop je op zo'n groot veld, zonder dat je in de zone van een medespeler diens spel lastiger maakt? Hoe beweeg je voorin, zodat je goed aanspeelbaar bent? Wanneer speel je de bal, in plaats van zelf te gaan dribbelen? Hoe bouw je op, nadat je een goede onderschepping hebt gedaan? Hoe krijg je zo'n conditie dat je een hele wedstrijd inzetbaar bent?
Intussen was de stand bijna halverwege de tweede helft nog steeds 0-0. Waar de thuisploeg het in de eerste helft duidelijk had laten liggen in de afronding, waren er in de tweede helft minder uitgespeelde kansen. Toch lukte het om op voorsprong te komen. Jamie legde mooi aan op Bart, die na een fraaie actie linksvoor de bal bij Anas bezorgde, die zich al in het doelgebied bevond. Deze verslikte zich een beetje in zijn actie, waardoor hij niet tot een schot kwam, maar waarmee hij wel de verdediger van Willem naar zich toe getrokken had. Willem kon de wegrollende bal onderscheppen, kwam vrij op de keeper en rondde beheerst in de hoek af: 1-0. 
Na deze goal werd de inzet van Ameide feller en dan vooral minder reglementair. Eerste slachtoffer was Bart die, zijn tegenstander voorbij, uit de wedstrijd werd geschopt. Daarna was het Jamie, die na een elleboog in zijn gezicht tegen het kunstgras viel. Toen iets later Anas het aan de stok kreeg met een met handen spelende tegenstander moest de scheids de gemoederen even tot bedaren brengen. Wat daarbij niet erg hielp was het al te enthousiaste thuispubliek, dat verbaal nogal van zich liet horen en daarin ook nog wel wat zelfbeheersingslessen te leren heeft. 
Gelukkig had dat publiek in de spannende slotfase vooral reden tot applaudiseren. Voor een paar mooie acties bij het doel van Ameide, waar Mauro en Anas hun schot net niet tussen de palen zagen belanden. Daarna voor een prachtige sliding op de bal van Stijn, die daarmee voorkwam dat een alleen op Menno aflopende tegenstander nog gelijk kon maken. En later, na het laatste fluitsignaal, voor Menno als instandkeeper die de nul hield en voor de hele ploeg die als winnaar uit dit voetbalgevecht te voorschijn was gekomen.