Datum
18 december 2021 10:00
Accommodatie
Sportpark Malpertuus
Malpertuuslaan 7
4567BM
CLINGE
tel. 0114-315129
Op een competitieloze zaterdag, naar we nu weten net voor de lockdown, toog de JO13-3 naar Benschop voor een oefenpot tegen de JO13-1 van de gelijknamige voetbalvereniging daar. Omdat het de enige wedstrijd van de ochtend was, stonden het hoofdveld en de rest van de voorzieningen helemaal ter beschikking van de twee teams die nog niet eerder tegen elkaar speelden, maar wel op hetzelfde niveau uitkomen. Opvallendste verschil werd merkbaar toen de ploegen voor aftrap op het veld stonden: spelers van de thuisploeg waren veelal één, soms twee en enkelen zelfs drie koppen groter dan de, qua formaat, niet erg indrukwekkende LRC-ers. Op het oog deed het gemis van verdedigers Stijn en Marwan en tweedejaars onder-13 speler Anas zich dus direct voelen. Om toch niet zonder wisselspelers te zijn waren Finn en Danny uit de JO11-1 meegereisd.
Coaches Stefan en Richard wilden van deze oefengelegenheid eens gebruik maken om af te stappen van de 1-3-4-3 opstelling en een 1-4-4-2 proberen, waarbij de verdedigers in een ruit voor keeper Mehmet werden opgesteld. De achterhoede bestond uit Nesta (rechts) Menno (mid-achter) en Danny (links), met vóór Menno Jamie, die met zijn fijne trap voor meer aansluiting met middenveld en aanval moest zorgen. Voor zich had hij het sterke blok van Mauro en aanvoerder Ruben, beiden geflankeerd door Twan (op links) en Janu (op rechts). Als aanvallers stonden Jesse (links) en Willem (rechts) in de basisopstelling. Bart en Finn startten op de bank.
De eerste minuten van de wedstrijd werden door beide teams gebruikt om elkaar wat af te tasten. Daarbij was bij de gasten duidelijk nog wat ontzag voor de fysiek van de tegenstander, waardoor duels nogal afwachtend ingegaan werden. Vooral de lange en snelle spits van Benschop bleek een gevaar te vormen. Taktiek van de thuisploeg was vooral met lange ballen deze aanvaller te bereiken of te hopen dat hij met snelle rushes door de verdediging van LRC kon breken. En dat lukte hem na zes minuten. Nesta verstapte zich, waardoor hij op moest geven en Menno kon in eerste instantie nog rugdekking geven, maar moest uiteindelijk evenals Mehmet lijdzaam toezien hoe de aanvaller uit moeilijke hoek knap binnenschoot: 1-0. Op dat moment dreigde het een pittige ochtend voor de paars-witten te worden.
Gelukkig lieten de spelers van LRC hun hoofden niet hangen, maar kwamen zij juist meer en meer in hun spel. Het strijdplan leek te werken; er zat opvallend veel voetbal in de ploeg. Meer en meer werd via Twan en Janu op de flanken opgestoomd en de aanvallers hadden duidelijk meer ruimte dan in de oude variant. Vooral Willem leek daar van te profiteren. Slechts één minuut na de achterstand werd hij door Ruben in de zestien aangespeeld en met een bekeken schuiver in de verre hoek tekende hij voor de 1-1. Als deze actie al niet genoeg vertrouwen aan het team gaf, dan was daar nog wel het indrukwekkende verdedigingswerk van gastspeler Danny. De eerder genoemde spits van de thuisploeg brak tot twee keer toe door de verdediging van LRC en wist tot twee keer toe keeper Mehmet te omspelen, maar beide 100 % kansen werden door een zich tot het uiterste inspannende Danny van de doellijn gehaald, met luid applaus van de begeleiders tot gevolg.
Aan de andere kant wist ook gastspeler Finn zich te onderscheiden. Willem had aan de rechterkant van het veld de bal, omspeelde al truckend twee verdedigers en legde af op Ruben. Deze passte op de mee opgekomen Finn, die beheerst binnenschoot en zo een voorsprong op het scorebord bracht: 1-2. Iets later bracht een vergelijkbare actie van Willem bijna de 1-3 op het bord, maar de binnen de lijnen gekomen Bart en Ruben troffen elkaar op hun pad, zodat de bal die voor het intikken leek toch naast het doel belandde. Nog voor rust kwam die marge van twee er uiteindelijk alsnog. Nu was het Ruben die Willem bediende, die dwars door het midden van het doelgebied de pass verlengde en daarmee de doelman voor de tweede keer passeerde: 1-3. Deze ruststand was volkomen terecht. LRC combineerde bij vlagen prachtig. Op de enkele beschreven momenten na, kwam de achterhoede niet in de problemen. Aan de hand van Menno werden vrijwel alle hoge ballen onderschept en slechts af en toe was een sprint van Nesta of Danny nodig om een aanval te ontzenuwen. Daarvoor deed Jamie waarvoor hij was opgesteld: een prachtige schakel tussen verdedigen en aanvallen. En daar weer voor de middenvelders, waarbij Ruben bij iedere goal betrokken was en met name Twan op links door vele acties de bal in de zestien wist te brengen. En voorin Jesse en de snelle Bart die telkens de middenvelders bij de aanval betrokken en zo al combinerend opstoomden. En dan was daar nog Willem, die de ruimte die ontstond volop benutte om à-la Anthony zijn directe verdedigers horendol te dollen.
Waar in de eerste helft van dit seizoen nogal eens een verval in de tweede helft optrad, wellicht te wijten aan een fysiek overwicht van tegenstanders, was daar vandaag geen sprake van. De goede lijn uit de eerste helft werd voortgezet en met name Mauro zou zich in aanvallend opzicht onderscheiden. Door een ver doorgevoerde actie van Bart, die daarmee de doelman uit zijn doelgebied lokte, kwam het doel vrij, hoewel er veel verdedigers van de thuisploeg naar het zestienmeter-gebied stoven. De bal was echter al via Twan bij Mauro gekomen, die, recht voor het doel en net buiten de zestien, aannam, een tegenstander uitkapte en uithaalde op doel. Tussen alle benen door vloog de bal tegen het net: 1-4. Enkele minuten later stuurde Ruben Twan diep. Deze was sneller dan zijn tegenstander, die daardoor te laat een tackle inzette; Twan werd gevloerd en de scheidsrechter wees resoluut naar de stip. Vaste strafschoppennemer Mauro zette zich aan de bal en liet dit buitenkansje niet onbenut: 1-5. Voor zover er toen nog enige hoop was bij de thuisploeg werd die de grond ingeboord door Ruben. Met een prachtige, splijtende dieptepass stuurde Jamie de aanvoerder weg. Deze hoefde eigenlijk alleen maar achter de voor hem uit rollende bal aan te rennen en met een geplaatst schot de keeper te omspelen om de 1-6 aan te tekenen. Nu was de hoop bij de thuisploeg definitief vervlogen. Dit was te merken aan het toenemend aantal overtredingen en enkele wanhoopsschoten die allen in de zekere handen van keeper Mehmet belandden. Aan de andere kant was het Mauro die met een hattrick een punt zette achter dit geslaagde experiment. Rond de strafschopstip kwam hij in balbezit, kapte een tegenstander uit en schoot al naar de grond glijdend, met links, de bal in de verste hoek van het doel: 1-7.
Het is jammer dat er na dit wervelend optreden een winsterstop en lockdown aan in de weg staan dat deze lijn spoedig voortgezet kan worden. Het is echter ook een zeer passend slot van een eerste seizoenshelft, waarin dit mooie en goede team heeft laten zien vooral een echt team te zijn, waarbij oog is voor elkaar en spelers elkaar met hun kwaliteiten prachtig aanvullen. Dit bracht de JO13-3 tot twaalf overwinningen, tegen slechts één verliespartij. Een prachtig resultaat om trots op te zijn!
